Als je zwanger bent en je werkt, dan willen mensen daar nog wel eens naar vragen. Naar je verlof, met name. Want: jij gaat er dit jaar even tussenuit. Zij niet.
‘Heb je zin in die vijf maanden vrij zijn?’, vraagt iemand aan me. Ik antwoord dat ik daar inderdaad wel naar uitkijk, ja. Pas later bedenk ik me dat ik helemáál niet vijf maanden vrij ben en dat het allesbehalve een vakantie wordt. Ik moet een kind baren. O ja. En daarna dat kleine kind ook nog in leven zien te houden. O ja. Mijn verlof valt in de maand mei en trek ik de hele zomer door. Het lijkt daardoor misschien alsof ik heerlijk kan luieren in die mooiste, zonnige tijd van het jaar. Maar geloof me: als moeder van een tweeling en straks ook een baby, is het in dat luxe verlof gewoon keihard werken. Ik denk dat ik na die vijf maanden ‘vakantie’ ontzettend uitgeput toeleef naar een rustdag op kantoor. Je weet wel, een dag zonder pies, kak en spenen en nachtelijke kotspartijen, maar met een laptop die gewoon gelijk doet wat je vraagt. Het beeld van zwanger zijn mag wat mij betreft wat minder romantisch. Je bent niet lang vrij van je werk en je bent ook niet jezelf. Zwanger zijn is met vlagen helemaal niet leuk, vind ik. Je voelt je fysiek anders, maar het gewone leven kabbelt door. Als je al moeder bent, kun je weinig stilzitten. Ik vind het zo mooi om het weer mee te mogen maken, maar op bepaalde momenten is het een grote buik waardoor ik me dik voel, een kind dat op je blaas trappelt en stemmingswisselingen die alle kanten op schieten. Dan ben ik weer dolgelukkig, dan weer aan het janken van verdriet. Hormonen doen veel met me, zeg maar. Alle ballen hoog houden, naast die baby laten groeien en voor hem zorgen, kost me dan ook bakken met energie. En of ik dus uitkijk naar mijn verlof? Ja, maar misschien juist wel omdat ik dan níet meer zwanger ben. Want dan… Begint het pas. Dit grote geluk, dit cadeautje waar ik niet meer op durfde te hopen. En in mei kan ik mijn kleine babyknul eindelijk zien en in mijn armen houden. Ik heb zin in zijn luiers, speentjes, nachtelijke voedingen en kleine huiltjes, zijn zoete babykleding in maat 50 en zijn eerste lachjes. Hij hoort bij ons. Het zal ongetwijfeld soms hard werken zijn, maar oh, wat een rijkdom. Veel – en veel – mooier dan welke vakantiebestemming dan ook. Tessa Heinhuis (33) woont in het Gooi met haar man Billy en hun tweeling Bodi en Daaf (3). Ze is zwanger van de derde en hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.