Als je zwanger bent en je werkt, dan willen mensen daar nog wel eens naar vragen. Naar je verlof, met name. Want: jij gaat er dit jaar even tussenuit. Zij niet.
‘Heb je zin in die vijf maanden vrij zijn?’, vraagt iemand aan me. Ik antwoord dat ik daar inderdaad wel naar uitkijk, ja. Pas later bedenk ik me dat ik helemáál niet vijf maanden vrij ben en dat het allesbehalve een vakantie wordt. Ik moet een kind baren. O ja. En daarna dat kleine kind ook nog in leven zien te houden. O ja. Mijn verlof valt in de maand mei en trek ik de hele zomer door. Het lijkt daardoor misschien alsof ik heerlijk kan luieren in die mooiste, zonnige tijd van het jaar. Maar geloof me: als moeder van een tweeling en straks ook een baby, is het in dat luxe verlof gewoon keihard werken. Ik denk dat ik na die vijf maanden ‘vakantie’ ontzettend uitgeput toeleef naar een rustdag op kantoor. Je weet wel, een dag zonder pies, kak en spenen en nachtelijke kotspartijen, maar met een laptop die gewoon gelijk doet wat je vraagt. Het beeld van zwanger zijn mag wat mij betreft wat minder romantisch. Je bent niet lang vrij van je werk en je bent ook niet jezelf. Zwanger zijn is met vlagen helemaal niet leuk, vind ik. Je voelt je fysiek anders, maar het gewone leven kabbelt door. Als je al moeder bent, kun je weinig stilzitten. Ik vind het zo mooi om het weer mee te mogen maken, maar op bepaalde momenten is het een grote buik waardoor ik me dik voel, een kind dat op je blaas trappelt en stemmingswisselingen die alle kanten op schieten. Dan ben ik weer dolgelukkig, dan weer aan het janken van verdriet. Hormonen doen veel met me, zeg maar. Alle ballen hoog houden, naast die baby laten groeien en voor hem zorgen, kost me dan ook bakken met energie. En of ik dus uitkijk naar mijn verlof? Ja, maar misschien juist wel omdat ik dan níet meer zwanger ben. Want dan… Begint het pas. Dit grote geluk, dit cadeautje waar ik niet meer op durfde te hopen. En in mei kan ik mijn kleine babyknul eindelijk zien en in mijn armen houden. Ik heb zin in zijn luiers, speentjes, nachtelijke voedingen en kleine huiltjes, zijn zoete babykleding in maat 50 en zijn eerste lachjes. Hij hoort bij ons. Het zal ongetwijfeld soms hard werken zijn, maar oh, wat een rijkdom. Veel – en veel – mooier dan welke vakantiebestemming dan ook. Tessa Heinhuis (33) woont in het Gooi met haar man Billy en hun tweeling Bodi en Daaf (3). Ze is zwanger van de derde en hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.