Mijn ouders passen sinds de geboorte van Bodi en Daaf elke week op. En nee, dat is niet normaal. De crèche wordt volgend jaar 10 procent duurder. Maar ga je als werkende ouders ook 10% meer verdienen? Waarschijnlijk niet. En dus denken we steeds vaker aan onze familie: opa en oma kunnen toch prima een vaste dag in de week de kleinkinderen opvangen? Sommige moeders om mij heen vinden dat ‘heel gewoon’. Andere moeders die ik ken hebben juist geen sociaal vangnet. Soms zijn opa en oma nog te druk met hun eigen leven, of vinden ze het te zwaar om de zorg te hebben over meerdere jonge kinderen, hele dagen lang. Of ze willen niet vastzitten aan een ‘eigen dag’. Ik ben mijn ouders ontzettend dankbaar dat ze oppassen op mijn kinderen, elke week maar weer. In de speelkelder waar ik ooit met mijn zussen met zestien Barbies zat te tutten, zitten nu mijn zoons met stukken treinrails zoetjes te bouwen. Als ik zeg tegen mijn ouders dat ik het zo fijn vind dat ze oppassen, kijken ze me een beetje vreemd aan. ‘Hoezo? Jij doet ons een plezier door de kleintjes hier te brengen’. Het is hun favoriete dag in de week. De band met hun kleinkinderen is meer dan sterk, die vier hebben het altijd over elkaar en hebben hun eigen grapjes waar ik als moeder niet eens tussen kom. Mijn ouders herbeleven de jeugd van hun eigen kinderen weer, maar, zo zegt mijn moeder: ‘Nu geniet ik er nog meer van, omdat als je zelf een dertiger bent, je altijd druk bent met werk, het leven en vrienden. Nu ik oma ben kan ik van die kleinste kinderopmerkingen zo ontroerd raken. Ik heb daar nu alle tijd voor. En ik bezit de wijsheid dat het zo snel voorbij is, dat prille, jonge geluk van een kind. Voor we het weten willen ze niet meer bij opa en oma spelen met de treinbaan, maar zijn ze liever bij vrienden.’ En net zoals mijn moeder extra geniet van haar tijd met haar kleinkinderen, geniet ik van hun speciale band. Laat dat nog maar heel wat jaren duren, die aandacht van al hun opa’s en oma’s. Want hoe ouder ik zelf word en hoe ouder ik mijn ouders zie worden, hoe meer ik me besef dat ook dat niet voor altijd is. Tessa Heinhuis (33) is moeder van Bodi en Daaf en zwanger van de derde. Ze is hoofdredacteur van Mama Magazine en woont in Bussum.
View this post on Instagram
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?