De vraag: ‘Kun je een kind vijf dagen per week naar een betaalde opvang sturen?’, doet stof opwaaien.
Ik kreeg bij de verloskundige te horen: ‘Weet je zeker dat je met je derde kind op komst ook fulltime blijft werken?’. Ik vroeg mij af: zou mijn man ooit zo’n opmerking hebben gekregen? Waarschijnlijk niet. In Nederland vinden we dat moeders van kinderen onder de vier jaar niet meer dan 28 uur per week zouden moeten werken. Slechts 11 procent van de stellen met kinderen ‘doet het’ fulltime: daarin werken zowel de vader als de moeder 36 uur per week of meer. En die kinderen gaan meestal naar een crèche. ‘Het maakt voor een kind geen bal uit of hij tien of veertig uur per week naar de opvang gaat’: is dat zo? Of is er een grens van wat een jong kind aankan? Ik heb mijn tweeling maximaal twee dagen per week naar een opvang gebracht in de eerste vier jaar van hun leven. Dat ik het niet fijn vind om mijn baby of peuter vijf dagen per week naar een crèche te brengen, betekent niet dat ik snap dat het soms niet anders kán. Als je beide inkomens nodig hebt, en er zijn geen opa’s of oma’s die kunnen oppassen, hoe los je het op? En wat is er te zeggen voor vrouwen die financieel onafhankelijk willen blijven? Lukt dat in deze dure tijd met een parttime baan? Ik realiseerde mij iets moois: er is geen goed of fout antwoord. Het moederschap kun je los zien van je carrière. Dat heeft te maken met wat ze in de psychologie zo sterk ‘values‘ noemen. Als mens heb je normen en waarden, die je gedrag bepalen. Ik vind het belangrijk dat ik lief, zorgzaam, betrouwbaar, zacht en toegankelijk ben voor mijn kinderen. Op mijn werk vind ik het belangrijk dat ik effectief, doeltreffend, succesvol en sociaal ben. Die waarden die je hebt als mens tellen geen uren per week. In de uren dat ik thuis ben met mijn kinderen probeer ik te zijn wie ik wil zijn: die lieve, zorgzame en betrokken moeder die niet constant op haar laptop of telefoon zit. Dan ben ik er écht en geniet ik van elke ‘mamamamamama’ die ik hoor. Op mijn werk probeer ik te zijn wie ik daar wil zijn; die werknemer die presteert en met enthousiasme onderneemt en innoveert. Het mooie aan values is dat je dit altijd kunt invullen op jouw manier en dat het niet uitmaakt of je daar tien of veertig uur per week aan besteedt. Ik kan net zo productief zijn in een werkdag van vier uur. Je kunt ook in minder uren in de week die goede moeder zijn. Zorg dat je er echt bent als je er bent, waar je ook bent. Kinderen van fulltime werkende moeders zijn net zo gelukkig als wanneer hun moeder parttime werkt. Dat doet er meer toe dan het dilemma van de uren die in je contract staan. Want zolang mannen nog altijd meer verdienen dan vrouwen, steun ik elke werkende moeder die haar eigen boterham kan beleggen. Laat je niet gek maken. Tessa Heinhuis (33) is kinderpsycholoog, moeder van Bodi en Daaf (4) en woont in ’t Gooi. Ze werkt als hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Het kinderboek De mooiste vis van de zee is een klassieker die al tientallen jaren in menig kinderkamer te vinden is. Volgens psycholoog Caroline Middelsdorf geeft dit ogenschijnlijk onschuldige verhaal echter een minder gezonde boodschap mee aan kinderen. Op Instagram deelt ze haar gedachte hierachter.
Bertrie Wierenga en Dorian Bindels zijn onlangs ouders geworden van een dochter en zitten samen op een knalroze wolk. De kersverse papa is apetrots op zijn prachtige gezin en gaat op dit moment ‘zwevend door het leven’.
In de wintermaanden kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje of een warme slaapzak.
Voetbalster Lieke Martens en haar man Benjamin van Leer verwachten binnenkort hun eerste kindje. In een item van het Franse Lou onthult de voormalig Oranje-international het geslacht van de baby.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
Elke moeder weet: zodra het stil is, moet je heel rap bij je kinderen gaan kijken, want dan gebeurt er van alles waar jij niet blij van wordt. Dat wist Claudia ergens ook heus wel, maar toch lag ze te lekker op de bank. Dat heeft ze geweten.