Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Dit is een column speciaal voor jonge ouders, in de breedste zin van het woord. Of je nu daadwerkelijk jong bent of voor het eerst vader of moeder bent geworden op latere leeftijd: lees dit, sla het op in je geheugen en denk eraan op de momenten dat je het nodig hebt: Het ouderschap is niet altijd makkelijk en daar mag je altijd, maar dan ook áltijd over praten. Laat niemand je óóit vertellen dat je zeikt of klaagt, dat doe je namelijk níet. Erover praten – vooral wanneer iets niet goed gaat – is juist dapper. Punt.
De reden voor het schrijven van deze column zijn de vrouwen (ja, het zijn vaak vrouwen die dit doen) die jou op wat voor manier dan ook afvallen en naar beneden halen wanneer je aangeeft dat iets lastig/ingewikkeld/gewoonweg kut is. Meestal met opmerkingen als:
‘Vroeger zeurden we niet zo. Dat is echt iets van nu’
‘Wees dankbaar dat je in ieder geval kinderen kunt krijgen’
‘Denk je dat jij een heftige bevalling had? Mijn baby was bijna dood, dus stel je niet aan’
Dat ge-vergelijk altijd. Waarom? Het is toch ook niet zo dat wanneer iemand klaagt over rugpijn het normaal is om te antwoorden met: ‘Joh, wees blij dat het gewoon rugpijn is. Ik heb terminale kanker, da’s pas erg.’ Iets met appels en peren.
Sowieso, andere moeders het gevoel geven dat ze zeiken is niet oké. Het is heel erg onnodig én de reden dat nieuwe moeders (die zijn daar nou eenmaal gevoeliger voor dan mannen) hun mond wel houden wanneer iets niet lekker loopt. Ooit kende ik een vrouw die na jaren van slopende IVF-trajecten twee gezonde dochters kreeg. Natuurlijk was dit af en toe zwaar, zoals iedereen het ouderschap soms als zwaar
ervaart. Maar omdat andere vrouwen tegen haar zeiden dat ze dankbaar moest zijn en niet moest klagen, hield ze maar haar mond. Het gevolg? Een heftige burn-out. Ze had het gevoel dat ze bij niemand terecht kon met haar struggles, want het enige wat ze steeds te horen kreeg was: ‘Waarom zoveel moeite doen voor kinderen en dan gaan klagen?’ Is het klagen? Néé! Is het gewoon eerlijk zijn? Já! Ik denk dat ik voor íedere moeder (en vader) spreek als ik zeg dat we dankbaar zijn voor onze kinderen.
Aan de andere kant is het ouderschap soms een verrekte uitdaging en iemand die zegt dat het áltijd rozengeur en maneschijn is, die liegt dat-ie barst. Dat ís gewoon niet zo. Natuurlijk hou je van je kind en dat doe je nog steeds wanneer je voor de zoveelste nacht wakker ligt vanwege doorkomende tandjes. Maar in godsnaam, mogen we gewoon tegen elkaar zeggen dat dat kut is? Dat er echt wel leukere dingen op de wereld bestaan dan krijsende baby’s, stuwing, eindeloos gejengel en ontplofte schijtluiers? Wanneer je dat open en eerlijk uitspreekt, betekent dat níet dat je maar geen kinderen had moeten krijgen of ondankbaar bent. Dat betekent gewoon dat je uitspreekt wat je voelt en dat moeten we vooral blijven doen. Als iemand dat klagen vindt, is dat zijn/haar probleem. Tegenover de meest hersendodende momenten staan duizenden prachtige, intens mooie en liefdevolle momenten die jou als ouder het beste gevoel van de wereld geven. Maar goed. Daar kan Gerda (daar is ze weer) geen rotopmerking over maken en dat vindt ze nou juist zo leuk.
Is het klagen? Néé! Is het gewoon eerlijk zijn? Já!
Mensen moeten elkaar eens wat minder aanvallen wat dat betreft. Wanneer je aangeeft dat iets lastig is dan ‘zeik’ je niet. Echt niet. Ventileer, wees eerlijk en laten we het taboe van ‘niet klagen maar dragen’ maar eens doorbreken. Dat is echt heel erg jaren ’50. Dus, nieuwe ouders: spreek het uit, heb het erover met elkaar. Het is niet altijd makkelijk en dat hoeft ook niet. Het is geen wedstrijd ‘wie is de beste ouder’. Laat je niets aanpraten door types die altijd alles beter weten en jou in het ‘zeikhoekje’ duwen. Het ouderschap is een heel nieuwe wereld en het gaat veel van je vragen. Krop het niet op!
Aan de andere kant: spreek het ook uit als je geniet. Breng ook de mooie verhalen in de wereld, daar ben ik echt een voorstander van en dat is wat ik veel doe. Dat is óók eerlijk, maar dan de andere kant op. Al het positieve dat je overkomt, de liefde, mooie bevallingsverhalen, het onvoorwaardelijke. Want uiteindelijk is een kind natuurlijk wel datgene waar je het aller-aller-aller dankbaarst voor bent. Dat hoeft een ander je alleen niet te vertellen, dat weet je zelf dondersgoed.
Exclusief: abonnement Kek Mama met 50% korting
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
