Ellen: ‘Geen enkele ouder laat met opzet een raam open staan’

Sophia kan sinds een aantal weken de voordeur zelf openmaken. We wonen aan een rustige – maar doorgaande – straat en hebben een trapje aan de voorkant. Ik moet er niet aan denken dat zij in haar
eentje op pad gaat en van het trapje valt, of nog erger: de straat op loopt. Ze is onderzoekend en nieuwsgierig genoeg en gaat graag haar eigen gang. Recipe for disaster. De deur zit tegenwoordig dus
op de haak en we houden haar nauwlettend in de gaten.

Veilig aan een lijntje

Ik schreef al eens eerder over het rugzakje inclusief lijntje dat ik jaren geleden kocht voor de jongens. Op drukke plekken, zoals luchthavens of langs een weg, legde ik ze dus letterlijk aan de riem. Ik heb er nooit opmerkingen over gekregen en als mensen er al iets van vonden dan was dat niet mijn probleem. Kinderen die graag op onderzoek uitgaan en het daarnaast niet zo’n punt vinden dat mama daar niet aan meedoet. zijn snel uit het zicht verdwenen en dat gebeurt écht binnen een seconde. Dan heb je ze liever veilig aan een lijntje en ik schaamde me daar totaal niet voor.

Rolberoerte

Lewis was ooit – hij was toen drie – kwijt op het strand van Lions Dive op Curaçao. Ongeveer driekwartier was hij weg en ik durf hardop te zeggen dat ik er nu nog hartkloppingen van kan krijgen. Ik ben toen zo verschrikkelijk geschrokken. Iedereen was aan het helpen zoeken, in de zwembaden, in het haventje, in de zee. Ik kon niet geloven dat het om míjn kind ging, maar het was toch echt zo. Toen hij gevonden was (hij zat aan de andere kant van het hotel naar de bussen te kijken en had bijna in z’n uppie de bus genomen naar het vliegveld. Alleen al bij die gedachte krijg ik met terugwerkende kracht een rolberoerte), wist ik niet of ik heel blij of heel boos moest zijn. Iedereen applaudisseerde, het kind was terecht, maar ik had de schrik nog lang in de benen.

Klimmer

Miles was iets minder nieuwsgierig, maar hij was een klimmer. Hij klom overal bovenop en sprong er zonder angst vanaf. Ook een talent waar ik met regelmaat een hoge bloeddruk van kreeg. Ik draaide
me om en hij zat bovenop de tafel, om er vervolgens als een baksteen weer vanaf te kletteren. Het is een wonder dat dat kind nooit iets heeft gebroken als peuter of überhaupt in het ziekenhuis terecht is gekomen.

In een klein hoekje

In ieder geval, kinderen zijn vlug en kunnen plotseling dingen waarvan je denkt: dit kon hij/zij gisteren nog niet. En heel realistisch, je kunt niet iedere seconde van de dag naar je kind kijken. Hoe oplettend je ook bent, je moet een keer plassen en je staat vast wel een keer met je rug naar je kind toe. Daarom vind ik het belangrijk om zoveel mogelijk gevaar weg te nemen thuis. Kijk, vallen tegen een tafeltje kan altijd gebeuren, dat voorkom je niet. Echter, met zaken als deuren op slot doen en ramen op de kiepstand zetten op plekken waar kinderen kunnen klimmen, kun je veel leed voorkomen. Je verwacht misschien niet dat ze via een stoel op een tafeltje en vervolgens op de vensterbank klimmen, maar ineens kunnen ze het en reken maar dat ze het doen.

“Ongeveer driekwartier was hij weg en ik durf hardop te zeggen dat ik er nu nog hartkloppingen van kan krijgen”

Spijkerharde reacties

Deze week viel het zoveelste kind uit het raam. Online zijn de reacties spijkerhard, wat ik aan de ene kant echt wel begrijp, maar niemand weet precies wat er is gebeurd dus we kunnen er niet over oordelen. Ik voel vooral mee met de ouders, wat een drama. Geen enkele ouder laat met opzet het raam open staan, dat geloof ik gewoon niet. Ik weet wel dat ik extra, éxtra alert ben met een ondernemende peuter in huis. Het zal je maar gebeuren dat het echt mis gaat …

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.