Beeld: Paulien van Beusekom
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (12 en 9) uit een vorige relatie en Sophia (1) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Momenteel gaat het in het nieuws over Magister, de app waar middelbare scholen mee werken om informatie te verstrekken. Lewis volgt sinds dit jaar tweetalig havo op een school hier in de buurt en zo kregen ook wij te maken met Magister.
Het rooster vind ik een pré, want zo kan ik precies zien hoe laat Lewis op school moet zijn en hoe laat hij uit is. Ook wanneer er een les uitvalt is dit (tot zover) steeds accuraat in Magister en in het rooster wordt er ook aangegeven of er huiswerk gepland staat. Zeker voor brugklassers die alles qua planning nog onder de knie moeten krijgen, kan het prettig zijn dat ouders meekijken.
Onder ‘Afwezigheid’ staat werkelijk alles in wat je kind doet/vergeet/en zelfs of hij eruit gestuurd is. Het is een stukje waar ik eigenlijk nooit in kijk. Waarom niet? Omdat ik vind dat een opgroeiende puber fouten mag maken. Waarom moet ik daar steeds met mijn neus bovenop zitten? Ja, Lewis is er een aantal keren uitgestuurd. Las ik dat in de app? Nee, dat vertelde hij keurig zelf. Misschien omdat hij weet dat we het anders toch wel kunnen zien, maar dan nog. Ik laat die verantwoordelijkheid bij hem. Voor sommige kinderen is het juist een meerwaarde dat ouders wat strenger erop kunnen toezien dat bepaalde zaken goed gebeuren (of überhaupt gebeuren), maar bij Lewis werkt dit prima.
Het eruit gestuurd worden heeft consequenties, namelijk terugkomen. Lewis heeft al weleens meegemaakt dat hij om 12.00 uur uit was en om 15.00u moest terugkomen. Jammer vriend, eigen
schuld dikke bult. Ging ik me daarmee bemoeien? Nee. Hij ervaart zelf wel dat het klote is om na te
blijven en ik vind dat hij de ruimte moet krijgen om dit te ontdekken. Als het de spuigaten uitloopt en
hij wekelijks moet nablijven dan verwacht ik een telefoontje van school en gaan we op gesprek. Ik vind dat namelijk iets wat niet vergeten mag worden met het gebruik van Magister. Zo van: je kunt het als ouder inzien, dus regel het maar. Als het op school niet goed gaat met mijn kind, wil ik dat nog altijd horen van de mentor. Ik wil niet mijn eigen conclusies hoeven trekken naar aanleiding van een app, Magister moet geen vervanger zijn van persoonlijk contact met docenten of gesprekken op school.
Ja, Lewis is er een aantal keren uitgestuurd. Las ik dat in de app? Nee, dat vertelde hij keurig zelf
De hele discussie is natuurlijk gestart vanwege het inzien van de cijfers. Ik kijk hier nooit bij, want als
Lewis een cijfer terug heeft dan hoor ik het wel. Als het een onvoldoende is, dan kijken we samen waar het is misgegaan en of hij hulp nodig heeft. Wij leggen wat dat betreft geen druk op hem, simpelweg omdat het zíjn schoolgang is en hij er zelf last van krijgt wanneer hij er met de pet naar gooit. Hij begrijpt dit ook. Een lossere begeleiding binnen de kaders blijkt bij Lewis een goede manier
van ondersteunen.
Dus Magister, tsja. Zoals zoveel tegenwoordig is het een vloek en een zegen. Het meekijken kan handig zijn, maar ik denk dat het vooral aan de ouders is om hier gezond mee om te gaan. Zíj zorgen voor die prestatiedruk. Laat de verantwoordelijkheid bij je kind, dit is namelijk ook iets dat ze moeten leren in deze leeftijdsfase. Een puber moet zich ook kunnen losmaken van ouders en dit lukt niet als je als een ware Magister-addict iedere stap volgt die je kind (verkeerd) zet. Laat gaan, laat het los. Laat ze fouten maken, laat ze zelf ondervinden wat er gebeurt wanneer ze hun huiswerk niet maken, hun boeken vergeten, eruit gestuurd worden of een onvoldoende halen. Geef ze eigenaarschap over hun schoolgang, geef ze de ruimte om zelf te ontdekken waar ze hulp bij nodig hebben, waar ze tegenaan lopen of wat ze moeilijk vinden.
Magister mag blijven van mij. Ik vertrouw Lewis en laat hem zelf naar mij toe komen als er wat is.
Uiteindelijk vind ik dat het belangrijkst.
Dé #1 glossy voor moeders
Charlotte Kroon (32), leerde haar man Barry van de Voorde (38) vier jaar geleden tijdens een excursie op Jamaica kennen, waar beiden toevallig met hun ouders waren. Ze hebben twee kinderen: Quinten (2) en Jailey (1).
Waar veel vrouwen niet kunnen wachten op hun babyshower, maakte Nila vanaf het begin duidelijk dat ze absoluut geen feestje wilde. Toch kreeg ze ‘em. “Ik ben in huilen uitgebarsten.”
Het was zaterdagmiddag en ik zat bij de kapper. Ik had ze gevraagd om alleen de dode puntjes te knippen, en om een of andere reden was nu mijn halve kapsel verdwenen. Blijkbaar had ik dode puntjes van ruim dertig centimeter. Dit gebeurde me nou altijd.
Schoonmoeders… Do we need to say more? De één is dol op haar schoonmoeder, de ander niet bepaald. Stephanie heeft een haat-liefdeverhouding met haar schoonmoeder. Al komt dat voornamelijk door haar drankprobleem.
Er zijn moeders die hun kids prima kunnen vermaken zonder dat er een tablet of tv aan te pas komt. Hoor jij in dat rijtje? Jouw sterrenbeeld verklapt hoe goed jij je kinderen bezig kunt houden zonder schermpjes.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Manouk (30) zich af: hoe maak ik mijn partner bewust dat hij te veel gebruik maakt van zijn telefoon in het bijzijn van ons kind?