Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (11 en 8) uit een vorige relatie én is in november bevallen van dochter Sophia met haar vriend Nils.
Vorige week schreef ik over aandacht blijven hebben voor je partner, wanneer er kinderen worden geboren. Volgens mij een vrij simpel gegeven, niemand wil dat de relatie met de vader of moeder van je kind strandt vanwege een gebrek aan aandacht voor elkaar. Toch? Maar ik dacht er waarschijnlijk te makkelijk over, gezien de reacties op Facebook die volgden onder de column. Niet persoonlijk naar mij, geen momshaming in dit geval, maar niet iedereen was het met me eens. Een oppas regelen en met je partner iets ondernemen is niet iets waar iedereen happy van wordt, zo blijkt.
Ik schreef over onze situatie. Dat Nils en ik er graag op uit gaan en gelukkig een breed netwerk hebben, waardoor oppas vaak geen probleem is. Dat we er zo van genieten om tijd voor elkaar te hebben, terwijl onze kids een middagje of avondje bij familie verwend worden. De reacties erop waren verschillend, maar wat mij het meest opviel waren de volgende meningen: – Samen de deur uit en de kinderen naar een oppas? Nee. De kinderen staan op nummer één. – Je mist te veel van je kinderen wanneer je samen ‘de hort op gaat’. Ze zijn al zo snel groot. – Kinderen hebben aandacht nodig, volwassenen moeten zichzelf kunnen redden. (Wow. Gewoon … wow). Al met al: interessante materie en genoeg om nog een column aan te wijden.
Uiteindelijk zijn we hier allemaal vader of moeder (de meesten dan) en ik ga er vanuit dat iedereen een fijne relatie met de partner belangrijk vindt en de kinderen belangrijk vindt. Waarom kunnen beiden niet de aandacht krijgen? Als je aandacht hebt voor je partner en het leuk vindt om samen wat te ondernemen, betekent het toch niet dat je je kinderen verwaarloost? Als je je kinderen aandacht geeft, hoef je je partner toch niet uit het oog te verliezen en niet te investeren in je relatie (dit geldt voor zowel de man als de vrouw)? Is jouw aandacht voor je partner óf voor je kinderen? Zo zwart-wit is het toch helemaal niet? Want het één sluit het ander niet uit. Kan het niet hand in hand gaan? Aandacht voor allemaal? Vaart een gezin juist niet het allerbest op die fijne symbiose? Ik begrijp heus wel dat niet iedereen een groot netwerk heeft, het geld heeft óf het type kind heeft om er echt op uit te gaan. Om een oppas te regelen en een avondje naar de bioscoop te gaan. Maar je kunt elkaar toch ook op andere manieren aandacht geven? Plan een fijn avondje thuis, kook samen of bestel lekker eten. Leg de telefoons even aan de kant, praat en luister naar elkaar. Het kan zo simpel zijn maar het effect is groot. Dat is óók aandacht geven aan je partner. Uiteindelijk ging de column daarover. Verlies elkaar niet uit het oog wanneer er kinderen komen. Maar stel dat je wél outgoing bent, zoals wij … staan je kinderen dan niet op nummer één, omdat je het leuk vindt om samen iets te ondernemen? Kun je niet een fijne dag hebben met je kinderen, ze op bed leggen en vervolgens een avondje uit gaan? Dan verdeel je je aandacht prima en mis je niks.
“Staan je kinderen dan niet op nummer één, omdat je het leuk vindt om samen iets te ondernemen?”
En inderdaad, ze worden snel groot, maar ook weer niet zó snel. Kan je baby ineens praten of lopen, in die paar uur dat je weg bent? Mis je een belangrijke mijlpaal als je even uit eten bent geweest? We hebben het niet over een vakantie van een half jaar, maar over een incidentele avond of middag. Ook als je met regelmaat iets onderneemt met je partner en een oppas in huis haalt, hoef je je niet schuldig te voelen. Wat namelijk belangrijk is voor kinderen, zijn gelukkige, ontspannen ouders. Dus of je nou blij wordt van het constante samenzijn met je kinders of het af en toe inplannen van wat me/we-time, allemaal prima. Bottomline is: vergeet elkaar niet. Jij en je partner zijn het fundament, de basis.
“Kan je baby ineens praten of lopen, in die paar uur dat je weg bent?”
Kijk, zorgen voor kinderen vergt veel tijd. Héél véél tijd. I know, ik heb er drie. Juist dan is het belangrijk dat je samen een team bent en evenredig veel doet. Verdeel de taken, help elkaar, laat de één niet al het werk doen. Ga niet lopen klagen dat je geen aandacht krijgt, omdat de ander zo druk is met het huishouden en de kinderen. Een relatie is geen éénrichtingsverkeer en investeren in elkaar moet van beide kanten komen. Geen enkel kind heeft er iets aan als je elkaar kwijtraakt en het uitdraait op een scheiding. Eigenlijk zou je je gezin op nummer één moeten zetten. Jij en je partner included. Samen zorgen, samen genieten. Toch?
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.