Beeld: Paulien van Beusekom
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Ik ben vier keer bevallen, waarvan drie keer in het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem en één keer in de Kraamkliniek op Curaçao. Alle keren was het mijn eigen beslissing. Ik wil met deze column aangeven dat een ziekenhuisbevalling ook mooi kan zijn.
Feit is wel: ik was alle keren níet medisch. In dat geval ga je poliklinisch naar het ziekenhuis, gewoon onder begeleiding van je verloskundige. Daar zijn kosten aan verbonden. Ik heb eerlijk gezegd geen idee of we ook moesten betalen toen ik ruim dertien jaar geleden van Lewis beviel, maar ik kan me herinneren dat we met Sophia rond de zeshonderd euro hebben betaald, voor de bevalling van Aiden kan de rekening elk moment komen.
Wanneer je aangeeft in het ziekenhuis te willen bevallen ga je idealiter op tijd die kant op. Bij Lewis belden we per ongeluk de verloskundige redelijk laat, ik dacht namelijk vol in de oefenweeën te zitten, maar had al zes centimeter ontsluiting. De rit naar het ziekenhuis kan ik me daardoor niet goed herinneren, ik was helemaal in een bubbel. Ik vond het in ieder geval niet vervelend, maar sommigen ervaren dit anders. Eenmaal daar duurde het nog een kleine vijf uur tot Lewis er was en ik werd er vreselijk verwend door de lieve verpleegkundigen.
De bevalling van Miles, in de Kraamkliniek, heb ik al eerder uitgebreid beschreven in een column. Dit was héél anders.
Bij Sophia wist ik dat het weer Rijnstate moest worden, maar deze keer hadden we ook nog eens het geluk dat de complete verloskunde-vleugel vernieuwd was. De kamer was groot en luxe, met bad, ruime douche en een fijne stoel voor Nils. Niet dat-ie daar veel op gezeten heeft want Sophia had – nadat ze rustig 41 weken was blijven zitten – ineens haast.
Bij Aiden hetzelfde verhaal, heerlijk. Net zoals bij Sophia nog helder in de auto, want: derde en vierde bevalling dus op tijd die kant op. Eenmaal daar ging het vlot en waar ik dacht even te relaxen in het grote bevalbad, werd Aiden daar lekker in geboren. Helemaal in fijne sfeer, zonder TL-verlichting of wat dan ook. Bij zowel Lewis, Sophia als Aiden was er maar één verpleegkundige aanwezig naast de verloskundige en aangezien zij alle keren weinig te doen had maakte ze foto’s. Bij Sophia had ik al aangegeven dat ik een voorkeur had voor wat gedimd licht en dat was allemaal geen probleem. Bij Aiden waren het zelfs alleen de lampjes van het bad én, heel geweldig, de melkwegprojectie op het plafond. Awesome!
De voordelen wogen voor mij véle malen zwaarder, met als belangrijkste: als er wat is met de baby of mij, dan zijn we op de juiste plek
Wanneer je de keuze hebt tussen thuis of in het ziekenhuis bevallen (en dus geen medische indicatie hebt) schrijf het ziekenhuis dan niet af vanwege spookverhalen of dingen als: sfeerloos, geen eigen inbreng, medisch, niet intiem of bemoeienis van artsen. Dit hoeft helemaal niet zo te zijn! Weeg de nadelen af tegen de voordelen. De voordelen wogen voor mij véle malen zwaarder, met als belangrijkste: als er wat is met de baby of mij, dan zijn we op de juiste plek. Dat gaf mij alle keren een soort mentale rust, maar goed. Dat ben ik. Dat is voor iedereen anders.
Ik heb vier keer een heel fijne ziekenhuisbevalling gehad, precies zoals ik gehoopt had. Waar ben jij bevallen en zou je dit weer doen?
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.
