Foto: Skip Rink
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, auteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Onlangs kwam bij mij op Instagram een post van Vera Camilla voorbij. Ze postte een foto van een zwangerschapstest, maar het teststreepje was heel licht. Het bleek een chemische zwangerschap en vlak na het testen werd ze ongesteld. Ik ken deze lieve vrouw verder niet en ik volg haar niet, maar ik denk dat ik ooit iets te lang ben blijven hangen bij een reel over een stel in een fertiliteitstraject, want sindsdien krijg ik steeds dit soort content aangeboden. Ergens vervelend, want ik word verdrietig van posts over stilgeboren kindjes, mensen die maar niet zwanger kunnen worden en miskramen, maar aan de andere kant; het mag er ook zijn en het is goed dat het gedeeld wordt.
Voor veel vrouwen in deze situaties (die delen dit gewoon meer dan mannen) kan het delen van hun verdriet via social media een vorm van troost zijn. Lieve, steunende reacties doen dan goed. Voor vrouwen die de content zien kan het aan de andere kant een gevoel van herkenning geven en dus ook troost bieden. Het is prettig (al is dat in deze context natuurlijk een raar woord) als een ander hetzelfde meemaakt en je ook in de comments ziet dat je bij lange na niet de enige bent. Iets met gedeelde smart, het is gewoon fijn om lotgenoten te hebben en er met elkaar over te kunnen praten. Ook al is het op social media.
Ook ik heb – zoals zoveel vrouwen in mijn omgeving – te maken gehad met heel vroege miskramen, net zoals Vera Camilla. Ik wist niet dat het chemische zwangerschappen waren, die term ken ik dus nu pas. Uiteindelijk zijn er bij mij natuurlijk wel vier gezonde kinderen geboren, dus ik heb de misgelopen zwangerschappen al heel vlot een plek kunnen geven. Echt verdrietig ben ik daar nooit om geweest. Het gebeurde me tussen Lewis en Miles in en tussen Sophia en Aiden in.
Ik kan me voorstellen dat het heftiger is wanneer het bij je eerste zwangerschap gebeurt, je verliest het vertrouwen in je lichaam en je weet nog niet dat je wellicht wel degelijk een zwangerschap kunt voldragen. Ik zit niet op de plek om vrouwen in deze situatie te vertellen dat alles goedkomt, maar ik kan wel vertellen dat het bij mij meer dan goedkwam. Haal hoop uit de positieve verhalen, er zijn héél veel vrouwen die een miskraam hebben gehad en daarnaast gezonde kinderen hebben gekregen.
Misschien is het sowieso goed om het taboe op miskramen eens de wereld uit te helpen. Pas toen ik ging vertellen over mijn vroege miskramen, bleken er veel meer vrouwen in mijn omgeving hetzelfde meegemaakt te hebben. Het kan ontzettend verdrietig zijn en een ander kan niet voor je bepalen hoe erg het is. Een tweede streepje op een zwangerschapstest geeft een bepaald toekomstbeeld. Wanneer een
kindje heel erg gewenst is, opent dat tweede streepje op de test de deur naar een prachtige droom. Wanneer dat heel ruw en abrupt eindigt, eindigen daarmee ook het toekomstbeeld en de droom. Doe er alsjeblieft niet blasé over richting een vrouw die het overkomen is, je hebt waarschijnlijk geen idee hoe alles al vorm had gekregen in haar hoofd. Hoe de babykamer al was ingericht, ze de baby in haar armen had, hoe de naam misschien al was gekozen in haar gedachten en hart. Het kan een pijn veroorzaken die niet onderschat mag worden.
Wanneer een
kindje heel erg gewenst is, opent dat tweede streepje op de test de deur naar een prachtige droom
Om steun te bieden aan vrouwen die een miskraam hebben ervaren en om aan te geven dat ik het ook heb meegemaakt, plaats ik een hartje. Heb je het ook meegemaakt en wil je andere vrouwen troost bieden, plaats dan ook een hartje. Zonder oordelen, zonder opmerkingen, gewoon een stukje steun. En aan Vera Camilla, sterkte in deze lastige periode. Ik hoop dat jij heel snel het geluk van een blijvende zwangerschap mag ervaren.
❤️
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.