Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (11 en 8) uit een vorige relatie én is in november bevallen van dochter Sophia met haar vriend Nils.
Lewis, mijn oudste, wordt bijna twaalf. Dat is natuurlijk alsnog jong, maar ik vind het heel wat. Groep acht, de puberhormonen zijn all over the place en hij is áltijd met zijn vrienden. Nieuwe fases, als ouder heb je er constant mee te maken. Bij Miles, mijn middelste van negen, merk ik dat ik bij veel dingen denk; dat trekt wel recht/ik maak me niet druk/het komt wel. Dat komt omdat Lewis de paden al vrijgemaakt heeft voor zijn broertje. Trouwens, niet alleen voor hem, maar ook voor mij.
Lees ook – ‘Kinderen zijn enige wezens, vooral als ze je voor lul zetten’
Als moeder heb je ook al veel gezien en meegemaakt en dat maakt veel dingen makkelijker bij een volgend kind. Bij Sophia, de derde, zal dat al helemaal zo zijn. Ik sta er nu al heel anders in dan bij Lewis, de eerste. Het enige verschil zal misschien zijn dat ze een meisje is (maakt me dat voorzichtiger? Geen idee. Misschien als ze ouder is. Dat gaan we meemaken …) en een andere vader heeft. Voor Nils is ze wel zijn eerste kind.
Het krijgen van kinderen vereist geen opleiding, je krijgt er geen cursus voor en werkelijk niemand kan je écht voorbereiden op wat het ouderschap inhoudt. In feite doet iedereen maar wat bij het eerste kind (en misschien ook nog wel bij de tweede, derde of vierde). Je hebt namelijk geen idee waar je aan begint en wat de intensiteit is van het hebben van een kind. Het is allesoverheersend op alle gebieden. Van zwaar tot prachtig, vermoeiend tot bergen vol energie, het hebben van kinderen omvat zo’n beetje alle denkbare uitersten. Maar bij een tweede wéét je wat het inhoudt, je weet wat er op je afkomt.
“Je hebt geen idee waar je aan begint en wat de intensiteit is van het hebben van een kind”
Als ik mezelf – met de ervaring van nu – wat advies had mogen geven toen Lewis net geboren was,
had ik dit gezegd:
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het krijgen van kinderen is het mooiste wat me kon overkomen, maar met meer ervaring kan ik er meer van genieten en maak ik alles bewuster mee. Het overkomt me allemaal niet meer, nu is het puur genieten.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]