Patricia: ‘Het idee dat ik moet downsizen beangstigt me enorm’

Kroeg
Patricia van Liemt
Patricia van Liemt
Leestijd: 3 minuten

Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.

Lees verder onder de advertentie

“Als ik ooit ga scheiden, dan ga ik gewoon in een kleiner huisje wonen. Heerlijk! Helemaal voor mezelf,” hoor ik een vriendin bemoedigend zeggen. Haar woorden deinen door de lucht als vreemde objecten die mij willen aanvallen. Terwijl een andere vriendin haar gedachten deelt en er nog een schepje bovenop doet: “Ja, en dan ga ik het heel gezellig inrichten en lekker latten of zo.”

Lees verder onder de advertentie

Driedubbele knoop

Ik weet dat ze het goed bedoelen, maar er heeft zich een driedubbele knoop in mijn maag opgeknot. Mijn keel lijkt dichtgeknepen te worden, en ik lach voorzichtig met ze mee. Ze bedoelen het goed. Ze willen mij minder klote laten voelen. Maar ik vind het verschrikkelijk. Het idee dat ik moet downsizen beangstigt me enorm. Ik ben gewend aan hoe ik leef. En wie wil dat nou opgeven?

Maar als ik voorbij die, voor velen oppervlakkige, gedachte kijk, dan is het niet alleen een kwestie van kleiner gaan wonen. Alles gaat veranderen. Andere vakanties, andere verjaardagen, andere boodschappen. En please don’t judge. Ik zeg heus tegen mezelf dat we allemaal gezond zijn en dat dát het belangrijkste is in het leven, maar na wat goede introspectie ben ik erachter gekomen dat het niet het grote huis is dat ik zal gaan missen. Ik word gek van de onzekerheid over hoe het allemaal zal zijn over een jaar.

Lees verder onder de advertentie

Ik ben gewend aan hoe ik leef. En wie wil dat nou opgeven?

Boos op mezelf

Niemand kan de toekomst voorspellen, maar ik ben ook gewoon een beetje boos op mezelf. Hoe heb ik 18 jaar zo naïef kunnen zijn? Hoe kon ik denken dat ‘happily ever after’ ook voor mij in de boeken geschreven stond? En wat ik misschien nog wel stommer vind, is dat ik zijn carrière altijd voor die van mij heb gesteld. Hij moest die ene goede baan maar nemen. We deden het tenslotte samen. Het aller aller allerstomste vind ik dat ik de financiën al die tijd bij hem heb gelaten. Natuurlijk kan ik het patriarchaat hier de schuld van geven, maar toegegeven: ik vond het ook wel makkelijk. BTW-aangifte? I mean, who likes to do that kind of shit?!

Lees verder onder de advertentie

Alles heeft een reden

Maar ze zeggen ook ‘alles heeft een reden’. En eerlijk, soms wil ik die reden even achter het behang plakken. Want wat is nou de reden van deze chaos, van het gevoel alsof je de controle compleet kwijt bent? Dat is wat me het meeste raakt: de controle, of beter gezegd, het gebrek daaraan. Grrr. Het is niet alleen de vraag hoe ik het allemaal financieel ga redden, of hoe het huis eruitziet waar ik straks misschien eindig. Het is het feit dat alles wat veilig voelde, alles waar ik op leunde, nu op losse schroeven staat. Niet weten wat je volgende stap is. Goed, misschien zit ik straks, in dat kleinere huisje. Iemand die niet meer afhankelijk is van iemand anders, maar eigen keuzes maakt. En tja, misschien zal ik leren dat BTW-aangifte doen eigenlijk niet eens zo heel erg is. Nou ja, over dat laatste ben ik zo zeker nog niet…

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken