Als je voor de tweede keer zwanger mag worden dan beleef je dat heel anders. Ik zeker, omdat ik de eerste keer zwanger werd van een tweeling.
Nu ik ‘maar’ één kind in mijn buik draag, is het een ontspannen belevenis. Veel minder kwalen, veel minder klachten, veel meer energie: een totaal niet vergelijkbare zwangerschap. Toch merk ik – alweer – dat mensen altijd iets willen zeggen over je buik. Of over je ongeboren kind. Als ik zeg dat ik 22 weken zwanger ben, dan vinden de meesten dat ik al wel ‘een aardig grote buik heb’. Dat ga ik dan verdedigen, omdat nou ja, wat moet je anders zeggen? ‘Oh ja dat is meestal zo bij een tweede zwangerschap, dat je het sneller ziet.’ Maar waarom zeg ik dit eigenlijk? Waarom zeggen mensen dit eigenlijk, dat je een kleine of grote buik hebt? Waarom zou een kleinere zwangere buik mooier zijn, of beter? Moet ik me nu juist dik voelen, voor de termijn waarin ik zit? Want geloof me, deze buik wordt alleen maar groter de komende weken. En daar ben ik hartstikke trots op. Ik geniet zo van mijn zwangere lijf omdat ik deze keer weet dat het opeens weer voorbij is. Omdat ik nu ik al moeder ben precies kan voelen en kan weten wat voor iets moois je ervoor terugkrijgt. En ik vind m’n buik overigens piepklein: in vergelijking met mijn tweelingzwangerschap is dit niets. 😉 De meningen van anderen in je zwangerschap zijn soms lastiger dan je denkt. Wat een grote buik, wat een drukte met een tweelingpeuters erbij, wat lastig dat jullie allebei zoveel werken, wat hopen jullie vast op een meisje na twee zonen. Het voelt op bepaalde momenten alsof ik mezelf, de baby in mijn buik en mijn gezin moet uitleggen. Maar geloof mij, moeders: dat hoeft nooit. Leef je eigen leven, laat een ander dat ook doen. Wees lief voor elkaar – vaak heeft die andere moeder het al pittig genoeg, zonder dat je het ziet. Ik zal niet snel degene zijn die iets zegt over iemands gezinssamenstelling, zwangerschap, buik, baby of timing. Ik gun iedereen haar eigen mooiste leven. Een leven waarin je niet veel geeft om de meningen of opmerkingen van anderen, dat óók. Dat gun ik mezelf ook. Maar dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan: sta ik toch weer voor de spiegel onzeker te zijn over mijn gigantische buik. Tessa Heinhuis (33) is moeder van een tweeling, Bodi en Daaf (3) en zwanger van de derde. Ze woont met haar gezin in ’t Gooi en is hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.