Tessa
In mijn column vertel ik dat ik fulltime werk en in het weekend ook soms nog een oppas vraag, om iets met vrienden, familie of met mijn man te kunnen doen. Het maakt veel tongen los, blijkt. In mijn inbox lees ik honderden berichten: ‘Je bent een walgelijke moeder. Je had geen kinderen mogen krijgen. Egoïst’ Het gaat door. ‘Waarom neem je dan kinderen? Jouw kinderen kennen je niet. Jij kent je eigen kinderen niet. Wat zielig voor je kinderen dat ze zo opgroeien. Wat een rare moeder. Vreselijk mens. Je kunt ze beter bij de oppas laten. Wat denk jij aan jezelf zeg. Beter als jij geen derde kind krijgt. Om te kotsen ben jij’. Je kunt heel makkelijk zeggen: ga hier boven staan. Deze mensen, die zo reageren, kennen mij persoonlijk niet, ze kennen mijn kinderen niet, en mijn leven niet. Toch doet het pijn. Juist omdat ik eerlijk ben in mijn columns en belangrijke dingen uit mijn privéleven deel, komt deze kritiek keihard binnen. Dit is kritiek op mij persoonlijk, op hoe ik het doe als moeder. En is er iets kwetsbaarder dan het moederschap? Iedereen mag een eigen mening hebben. Iedereen mag het op haar eigen manier doen, het moeder zijn. Ik hoop dat elke moeder achter haar eigen keuzes staat als het gaat om werken en tijd voor jezelf inplannen. Dat ik fulltime werk en ook in het weekend soms een volle sociale agenda heb, is mijn grootste onzekerheid. Die balans vinden. Zeker sinds Bodi en Daaf 3 jaar zijn geworden bevliegt het me. Nog maar een paar maanden zijn ze ‘klein’. Dan gaan ze naar school. Ik lig er wakker van. Ik deelde deze onzekerheid met anderen – miljoenen mensen. Als je zulke reacties in je privé-inbox leest, ga je automatisch twijfelen aan jezelf. Maak ik wel de juiste keuzes? Zijn Bodi en Daaf wel gelukkig genoeg? Zijn ze wel blij genoeg met mama? Vriendinnen zeggen: trek je dit soort opmerkingen niet aan. Laat die mensen in die online wereld die van achter hun anonieme schermpjes alles beter weten, maar lullen. Maar zo werkt kritiek niet. Dat gaat in je kop zitten. Ik moet er van huilen. Al dagen heb ik buikpijn. En het ergste: ik ga hun woorden geloven. Dat ik inderdaad een egoïst ben. En dat ik vooral geen goede moeder ben omdat ik mijn kinderen te weinig bij me heb. Ik schrijf al vier jaar voor grote tijdschriften columns over mijn leven als tweelingmoeder. Maar voor het eerst heb ik geen zin meer om te schrijven. Voor het eerst wil ik even niets meer delen over mijn kinderen, mijn kwetsbaarheid, mijn onzekerheid. Ik hoop dat we elkaar als moeder meer gaan steunen, ondanks dat we allemaal onze eigen keuzes maken. Tessa Heinhuis (32) is moeder van Bodi en Daaf, een tweeling van 3 jaar. Ze is hoofdredacteur van mamamagazine.nl en online manager van Kek Mama.
Lees ook‘Mensen vinden het onbegrijpelijk dat we fulltime werken en in het weekend ook oppas vragen’View this post on Instagram
Het kinderboek De mooiste vis van de zee is een klassieker die al tientallen jaren in menig kinderkamer te vinden is. Volgens psycholoog Caroline Middelsdorf geeft dit ogenschijnlijk onschuldige verhaal echter een minder gezonde boodschap mee aan kinderen. Op Instagram deelt ze haar gedachte hierachter.
Bertrie Wierenga en Dorian Bindels zijn onlangs ouders geworden van een dochter en zitten samen op een knalroze wolk. De kersverse papa is apetrots op zijn prachtige gezin en gaat op dit moment ‘zwevend door het leven’.
In de wintermaanden kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje of een warme slaapzak.
Voetbalster Lieke Martens en haar man Benjamin van Leer verwachten binnenkort hun eerste kindje. In een item van het Franse Lou onthult de voormalig Oranje-international het geslacht van de baby.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
Elke moeder weet: zodra het stil is, moet je heel rap bij je kinderen gaan kijken, want dan gebeurt er van alles waar jij niet blij van wordt. Dat wist Claudia ergens ook heus wel, maar toch lag ze te lekker op de bank. Dat heeft ze geweten.