Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
“Het voelt alsof ik een dubbelleven leid. Alsof er twee versies van mij zijn. Voorheen was mijn rol duidelijk en gekaderd: ik was moeder en de zorg voor mijn kinderen en het gezin stond voorop. Zo nu en dan maakte ik in die tijd een uitstapje, maar mijn rol bleef. Het waren slechts korte momenten dat ik een klein venster open kon zetten naar die “andere” ik, de vrouw die ik was voordat ik mama was, want de dag erna stonden de kids in de ochtend gewoon weer aan mijn bed.
Nu is mijn tijd opeens heel anders ingericht. In de co-ouderschapregeling heb ik nu iedere week enkele dagen, plus om de week een weekend, geheel voor mezelf. Dat is behoorlijk wat tijd die je voor jezelf mag indelen. Geen houvast meer aan een opgelegde rol, maar ruimte voor het herontdekken van die vrouw die ik was. Je gaat stilstaan bij wat jij nu daadwerkelijk leuk vindt, welke dingen er nog op je bucketlist staan, wat je nog wilt ontdekken.
In het begin was het onwennig, maar al gauw ging ik op avontuur. Een feestje hier en daar, op pad met vriendinnen en natuurlijk selfcare. Het klinkt als één groot feest, maar die tijd voor mezelf haalt niet die diepgewortelde kern weg, namelijk het mama-zijn.
“Als ik om me heen kijk naar gelukkige gezinnen, momenten die zij met zijn allen beleven en delen, wakkert dat dan ook een verlangen aan in mij”
Er zijn momenten dat ik aan de ene kant aan het genieten ben van mensen om me heen die me vervullen met warmte en ik een intense liefde voel voor mezelf en de tijd die ik nu beleef – waarna ik keihard teruggegooid wordt door de realiteit van de situatie die mijn leven is. Zo zat ik bij vrienden in een achtertuin, met mijn gezicht in de zon, volledig content en zo krijg ik een foto binnen van mijn ex met de kids op zijn schouders bij een concert. Hun vader had hen meegenomen, wat fantastisch is voor hen natuurlijk, maar dat deze ‘eerste keer naar een concert’ gedeeld wordt met hem en zijn nieuwe vriendin en niet met mij, is iets wat intens steekt.
Begrijp me niet verkeerd…ik zou voor geen goud terug willen naar hoe het eerst was, de ik die ik nu ben maakt me gelukkig. Maar het missen van de kinderen en deze momenten die ik had kunnen delen met hen, doet gewoon enorm zeer.
Als ik om me heen kijk naar gelukkige gezinnen, momenten die zij met zijn allen beleven en delen, wakkert dat dan ook een verlangen aan in mij – maar nu is het eerst tijd om mezelf te vinden en opnieuw neer te zetten. Ik zou me nu niet willen binden aan iemand en dan spijt krijgen van alle dingen die ik niet heb gedaan.
Dus leid ik een dubbelleven, waarin ik heen en weer geslingerd wordt tussen mijn zijn als moeder en de mooie en pijnlijke momenten die ik dan ervaar…. en de vrouw die ik aan het uitvinden ben door het leven en al zijn deugden vol bij zijn kladden te grijpen.”
Lees meer van Johanna:
Johanna over date in Wenen: ‘We bezoeken toeristische trekpleisters, eten taartjes, drinken wijn’
Johanna: ‘Ik gaf mezelf de taak om een uitstekende wingwoman te zijn die avond’
Johanna: ‘Het is bizar dat je de persoon die alles voor je betekende zo kan loslaten’
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.