Bron: Eigen beeld
Ilva Kuijpers (26) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama
een column over haar belevenissen op de basisschool.
“Je hebt het vast weleens meegemaakt. Na een lange tocht door de supermarkt, wil je dochtertje ook nog dat ene stuk chocolade bij de kassa. Je zegt nee en een enorm gekrijs schalt door de winkel. Of je bent aan het stofzuigen en je zoontje wil koste wat kost ook de stofzuigerstang vasthouden. Of je staat midden in een overvolle speeltuin, zegt dat jullie naar huis gaan en je kind stort schreeuwend ter aarde: ‘Ik wil nog niet naar huis!’ Kortom: een driftbui. Eentje die niet zomaar over lijkt te gaan.
Vaak wordt gedacht dat alleen ouders hier last van hebben. Nou, nee hoor! Vooral bij nieuwe kinderen die de grens nog aan het ontdekken zijn of bij kinderen die echt aan vakantie toe zijn gebeurt dit ook op school. De laatste keer kan ik mij nog goed herinneren en was er wel een van het niveau ‘pittig’. Vera, nog maar een paar weken in mijn groep en een van de liefste meisjes uit de klas, ging helemaal los. En waarom? Als je het mij vraagt, is het achteraf nog steeds niet goed verklaarbaar. Of toch wel?
Tijdens de speelwerkles is Vera precies zo bezig als ik haar ken: rustig, stil en driftig aan het kleuren. Tot ik plotseling een enorm kabaal hoor achter mij. Ik draai mij om en zie het potlodenbakje van Vera op de grond liggen. Ze blijkt het zelf omgestoten te hebben en is daar erg van onder de indruk. Ik loop naar haar toe om te zeggen dat het niet erg is en dat ze het gewoon even op kan rapen. Haar antwoord komt heel onverwacht: ‘Nee, ik ga dat niet opruimen!’
Verbaasd kijk ik haar aan en zeg nog een keer: ‘Raap het maar even op, het is niet erg.’ Vera is niet van plan om iets met mijn verzoek te doen en verbaast mij nog een keer: ‘Nee, ik kan dat niet!’ Als juf doe ik het daarom even voor. Ik pak twee potloden voor haar op, stop ze in het bakje en zeg ‘Kijk, dit is alles wat je moet doen, je kunt het wel, toe maar.’ Wederom verroert Vera zich niet en schreeuwt nu alleen nog maar: ‘Nee!’
Haar antwoord komt heel onverwacht: ‘Nee, ik ga dat niet opruimen!’
Haar stem wordt steeds harder en het valt bij andere kinderen op dat er iets aan de hand is. Ik moet ingrijpen, dit kan ik niet zo laten gebeuren. Vera krijgt van mij de keuze: opruimen of even bij het bureau gaan staan. Ze kiest geen van beide en daarom maak ik de keuze voor haar. Ik zet haar bij het bureau en ga bij haar staan. Andere kinderen willen al voor haar gaan opruimen. ‘Nee, laat maar even, dat moet Vera straks zelf doen’, zeg ik tegen de klas, waarop ik naast mij een beginnend huilen hoor. Niet huilen van verdriet, maar een wat zeurderig toontje omdat Vera overduidelijk haar zin niet heeft gekregen. Daar staan we dan, samen, Vera oorverdovend hard aan het huilen en de rest van de klas compleet ontregeld.
Onder de indruk
Haar huilen gaat na een tijdje over van zeurend naar oprecht verdriet. Ik kijk naast me en zie het kleine lichaampje schokken. Duidelijk onder de indruk van de hele situatie, ze is immers pas een paar weken op school. Om haar geborgenheid te geven laat ik haar op mijn schoot zitten, maar zeg nog niks. Langzaam kalmeert ze en wanneer het huilen bijna gestopt is, vraag ik aan haar: ‘Wat ga je doen, Vera, blijf je nog even bij het bureau staan of ga je het netjes opruimen?’ En met een diepe zucht antwoordt ze: ‘Ik ga het opruimen, juf’, en ze stapt rustig van mijn schoot. Als ze klaar is, ga ik naar haar toe en geef haar een oprecht compliment: ‘Wat goed dat je het zo netjes opgeruimd hebt, je bent een kanjer!’
De rust keert terug in de klas en ik denk nog een keer na over wat er net allemaal is gebeurd. Heb ik wel goed gehandeld? Geen idee. Het heeft wel gewerkt en Vera is uit haar emotie gekomen… Zou dat volgende keer weer lukken? Er is geen kant en klaar handboek hoe hiermee om te gaan, maar zo deal ik ermee.”
Meer zien van Ilva? Volg haar op Instagram of TikTok.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Schoolgroepsapps met andere moeders, het is voer voor smeuïge en soms ronduit bizarre verhalen. Zo ook het verhaal van Fieke. Zij schoot het cadeau voor de juf aan het eind van het jaar voor en nu weigert een moeder haar deel via de Tikkie te betalen.
Het griepvirus heerst en dat betekent dat je als moeder regelmatig met onverwachte momenten moet dealen. Zo ook Maartje, die haar zieke kleuter Esmée een oppepper wilde geven met een warm bad. Dat liep alleen anders dan verwacht.
Astleigh en Rowan, bekend van Married At First Sight, zijn trotse ouders geworden van een dochtertje. Het stel zit op een roze wolk, maar verbaast zich ook over een situatie: wildvreemden die zomaar je baby in de kinderwagen aanraken. Daar heeft kersverse papa Astleigh nu iets op bedacht: een baby-button.
Het is je vast niet ontgaan: de griep en heerst en hoe! Als je kleintje door het virus is geveld, wil je natuurlijk niets liever dan dat hij of zij zich snel weer kiplekker voelt. Maar wist je dat er dingen zijn die dokters nóóit doen bij griep? Daar kunnen we van leren.
Houd je het bij één of is een tweede kind erbij toch wel leuk? Een lastig dilemma waar Maaike en haar vriend Rick voor staan. Zij wil absoluut geen tweede, terwijl haar vriend juist dolgraag een groot gezin wil.
Ziggy kiest voor een unieke babynaam voor haar dochter, geïnspireerd door een bekende actrice. Haar moeder vreest echter dat deze keuze tot pesterijen zal leiden.