Ilva Kuijpers (26) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Lees verder onder de advertentie
“Je hebt het vast weleens meegemaakt. Na een lange tocht door de supermarkt, wil je dochtertje ook nog dat ene stuk chocolade bij de kassa. Je zegt nee en een enorm gekrijs schalt door de winkel. Of je bent aan het stofzuigen en je zoontje wil koste wat kost ook de stofzuigerstang vasthouden. Of je staat midden in een overvolle speeltuin, zegt dat jullie naar huis gaan en je kind stort schreeuwend ter aarde: ‘Ik wil nog niet naar huis!’ Kortom: een driftbui. Eentje die niet zomaar over lijkt te gaan.
Lees verder onder de advertentie
Vaak wordt gedacht dat alleen ouders hier last van hebben. Nou, nee hoor! Vooral bij nieuwe kinderen die de grens nog aan het ontdekken zijn of bij kinderen die echt aan vakantie toe zijn gebeurt dit ook op school. De laatste keer kan ik mij nog goed herinneren en was er wel een van het niveau ‘pittig’. Vera, nog maar een paar weken in mijn groep en een van de liefste meisjes uit de klas, ging helemaal los. En waarom? Als je het mij vraagt, is het achteraf nog steeds niet goed verklaarbaar. Of toch wel?
Ik ga dat niet opruimen
Tijdens de speelwerkles is Vera precies zo bezig als ik haar ken: rustig, stil en driftig aan het kleuren. Tot ik plotseling een enorm kabaal hoor achter mij. Ik draai mij om en zie het potlodenbakje van Vera op de grond liggen. Ze blijkt het zelf omgestoten te hebben en is daar erg van onder de indruk. Ik loop naar haar toe om te zeggen dat het niet erg is en dat ze het gewoon even op kan rapen. Haar antwoord komt heel onverwacht: ‘Nee, ik ga dat niet opruimen!’
Verbaasd kijk ik haar aan en zeg nog een keer: ‘Raap het maar even op, het is niet erg.’ Vera is niet van plan om iets met mijn verzoek te doen en verbaast mij nog een keer: ‘Nee, ik kan dat niet!’ Als juf doe ik het daarom even voor. Ik pak twee potloden voor haar op, stop ze in het bakje en zeg ‘Kijk, dit is alles wat je moet doen, je kunt het wel, toe maar.’ Wederom verroert Vera zich niet en schreeuwt nu alleen nog maar: ‘Nee!’
Haar antwoord komt heel onverwacht: ‘Nee, ik ga dat niet opruimen!’
Haar stem wordt steeds harder en het valt bij andere kinderen op dat er iets aan de hand is. Ik moet ingrijpen, dit kan ik niet zo laten gebeuren. Vera krijgt van mij de keuze: opruimen of even bij het bureau gaan staan. Ze kiest geen van beide en daarom maak ik de keuze voor haar. Ik zet haar bij het bureau en ga bij haar staan. Andere kinderen willen al voor haar gaan opruimen. ‘Nee, laat maar even, dat moet Vera straks zelf doen’, zeg ik tegen de klas, waarop ik naast mij een beginnend huilen hoor. Niet huilen van verdriet, maar een wat zeurderig toontje omdat Vera overduidelijk haar zin niet heeft gekregen. Daar staan we dan, samen, Vera oorverdovend hard aan het huilen en de rest van de klas compleet ontregeld.
Onder de indruk
Haar huilen gaat na een tijdje over van zeurend naar oprecht verdriet. Ik kijk naast me en zie het kleine lichaampje schokken. Duidelijk onder de indruk van de hele situatie, ze is immers pas een paar weken op school. Om haar geborgenheid te geven laat ik haar op mijn schoot zitten, maar zeg nog niks. Langzaam kalmeert ze en wanneer het huilen bijna gestopt is, vraag ik aan haar: ‘Wat ga je doen, Vera, blijf je nog even bij het bureau staan of ga je het netjes opruimen?’ En met een diepe zucht antwoordt ze: ‘Ik ga het opruimen, juf’, en ze stapt rustig van mijn schoot. Als ze klaar is, ga ik naar haar toe en geef haar een oprecht compliment: ‘Wat goed dat je het zo netjes opgeruimd hebt, je bent een kanjer!’
Lees verder onder de advertentie
De rust keert terug in de klas en ik denk nog een keer na over wat er net allemaal is gebeurd. Heb ik wel goed gehandeld? Geen idee. Het heeft wel gewerkt en Vera is uit haar emotie gekomen… Zou dat volgende keer weer lukken? Er is geen kant en klaar handboek hoe hiermee om te gaan, maar zo deal ik ermee.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.