Bron: Eigen beeld
Ilva Kuijpers (26) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama
een column over haar belevenissen op de basisschool.
“Je hebt het vast weleens meegemaakt. Na een lange tocht door de supermarkt, wil je dochtertje ook nog dat ene stuk chocolade bij de kassa. Je zegt nee en een enorm gekrijs schalt door de winkel. Of je bent aan het stofzuigen en je zoontje wil koste wat kost ook de stofzuigerstang vasthouden. Of je staat midden in een overvolle speeltuin, zegt dat jullie naar huis gaan en je kind stort schreeuwend ter aarde: ‘Ik wil nog niet naar huis!’ Kortom: een driftbui. Eentje die niet zomaar over lijkt te gaan.
Vaak wordt gedacht dat alleen ouders hier last van hebben. Nou, nee hoor! Vooral bij nieuwe kinderen die de grens nog aan het ontdekken zijn of bij kinderen die echt aan vakantie toe zijn gebeurt dit ook op school. De laatste keer kan ik mij nog goed herinneren en was er wel een van het niveau ‘pittig’. Vera, nog maar een paar weken in mijn groep en een van de liefste meisjes uit de klas, ging helemaal los. En waarom? Als je het mij vraagt, is het achteraf nog steeds niet goed verklaarbaar. Of toch wel?
Tijdens de speelwerkles is Vera precies zo bezig als ik haar ken: rustig, stil en driftig aan het kleuren. Tot ik plotseling een enorm kabaal hoor achter mij. Ik draai mij om en zie het potlodenbakje van Vera op de grond liggen. Ze blijkt het zelf omgestoten te hebben en is daar erg van onder de indruk. Ik loop naar haar toe om te zeggen dat het niet erg is en dat ze het gewoon even op kan rapen. Haar antwoord komt heel onverwacht: ‘Nee, ik ga dat niet opruimen!’
Verbaasd kijk ik haar aan en zeg nog een keer: ‘Raap het maar even op, het is niet erg.’ Vera is niet van plan om iets met mijn verzoek te doen en verbaast mij nog een keer: ‘Nee, ik kan dat niet!’ Als juf doe ik het daarom even voor. Ik pak twee potloden voor haar op, stop ze in het bakje en zeg ‘Kijk, dit is alles wat je moet doen, je kunt het wel, toe maar.’ Wederom verroert Vera zich niet en schreeuwt nu alleen nog maar: ‘Nee!’
Haar antwoord komt heel onverwacht: ‘Nee, ik ga dat niet opruimen!’
Haar stem wordt steeds harder en het valt bij andere kinderen op dat er iets aan de hand is. Ik moet ingrijpen, dit kan ik niet zo laten gebeuren. Vera krijgt van mij de keuze: opruimen of even bij het bureau gaan staan. Ze kiest geen van beide en daarom maak ik de keuze voor haar. Ik zet haar bij het bureau en ga bij haar staan. Andere kinderen willen al voor haar gaan opruimen. ‘Nee, laat maar even, dat moet Vera straks zelf doen’, zeg ik tegen de klas, waarop ik naast mij een beginnend huilen hoor. Niet huilen van verdriet, maar een wat zeurderig toontje omdat Vera overduidelijk haar zin niet heeft gekregen. Daar staan we dan, samen, Vera oorverdovend hard aan het huilen en de rest van de klas compleet ontregeld.
Onder de indruk
Haar huilen gaat na een tijdje over van zeurend naar oprecht verdriet. Ik kijk naast me en zie het kleine lichaampje schokken. Duidelijk onder de indruk van de hele situatie, ze is immers pas een paar weken op school. Om haar geborgenheid te geven laat ik haar op mijn schoot zitten, maar zeg nog niks. Langzaam kalmeert ze en wanneer het huilen bijna gestopt is, vraag ik aan haar: ‘Wat ga je doen, Vera, blijf je nog even bij het bureau staan of ga je het netjes opruimen?’ En met een diepe zucht antwoordt ze: ‘Ik ga het opruimen, juf’, en ze stapt rustig van mijn schoot. Als ze klaar is, ga ik naar haar toe en geef haar een oprecht compliment: ‘Wat goed dat je het zo netjes opgeruimd hebt, je bent een kanjer!’
De rust keert terug in de klas en ik denk nog een keer na over wat er net allemaal is gebeurd. Heb ik wel goed gehandeld? Geen idee. Het heeft wel gewerkt en Vera is uit haar emotie gekomen… Zou dat volgende keer weer lukken? Er is geen kant en klaar handboek hoe hiermee om te gaan, maar zo deal ik ermee.”
Meer zien van Ilva? Volg haar op Instagram of TikTok.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Heeft een groot leeftijdsverschil invloed op je relatie? Leeftijd is maar een getal, zeggen ze. Maar als je moeder je aankeek alsof je gek was toen je een oudere date meenam naar het kerstdiner, dan weet je: het speelt tóch een rol. En niet alleen in de ogen van de buitenwereld, maar soms ook als […]
Je kind gaat uit logeren, leuk! Totdat er ongewenste souvenirs mee naar huis komen. Dat ontdekte Nina, moeder van Alina (7), toen haar dochter na een gezellig logeerweekend ineens hevig begon te krabben. Wat een klein ongemak had kunnen zijn, ontaardde al snel in een drama én een nogal opmerkelijke Tikkie.
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.
Iedere ouder kent het: je wilt een goede indruk maken, maar soms heb je gewoonweg geen tijd of energie om alles zelf te doen. Dus ga je voor een slimme oplossing die toch niet zo slim blijkt.