Juf Ilva: ‘Kokhalzend schuif ik alles de prullenbak in…’

“We hebben allemaal weleens zo’n dag. Je bent niet topfit en wil toch het beste uit jezelf halen. Op wilskracht leef je van de ene pauze naar de andere pauze. Je hoopt zelfs dat je de lunchpauze haalt, want eigenlijk voel je je echt niet lekker. Karakter en doorzettingsvermogen maken dat je toch doorgaat en jezelf niet ziek meldt. Zo’n dag had een van de kleuters uit mijn klas een paar dagen geleden ook.

Bas, die normaal een actief en gezellig knulletje is, komt vlak voor de lunch bij me en zegt: ‘Juf, ik voel me niet zo lekker.’ Ik raad hem aan, achteraf heeft dat misschien wel tegen me gewerkt, om zo lekker wat te eten. Van een lege maag kun je je immers ook niet lekker voelen. Zo gezegd, zo gedaan en als het bijna tijd is om buiten te spelen, begint het spektakel. Ik ben een van de kinderen aan het helpen met een beker en op dat moment hoor ik bij een andere tafel roepen: ‘Juf… Bas is aan het spugen!’

Lees ook: Juf Ilva: ‘Ga ik deze stagiaire nu flink de waarheid zeggen?’

Gooi het er maar uit

Met een grote golf komt het uit zijn neus en mond. Brokken half verteerde boterham kleven aan zijn vest en glijden over de groepstafel van Bas. Heel eerlijk, ik ben niet zo goed met kots. Vooral de geur doet mij zelf ook bijna over mijn nek gaan. Maar natuurlijk verman ik mij en met mijn meest zorgzame en geruststellende stem zeg ik tegen Bas: ‘Doe maar jongen, gooi het er maar uit.’ En terwijl ik dat zeg, besef ik dat het spektakel nog een stukje groter gaat worden. Golf na golf klotst over de tafel, kinderen aan diezelfde tafel deinzen achteruit en een enorm zure, doordringende geur vult mijn klaslokaal. Snel breng ik bekers, bakjes en andere spullen die op de tafel staan in veiligheid. ‘Gaat het een beetje met je, Bas?’ vraag ik aan hem terwijl de andere kinderen allemaal gaan klagen: ‘Juf, het stinkt hier zo!’ Schakelen,
ik moet snel schakelen.

“Ondertussen ben ik de de brokken van Bas z’n vest aan het vegen…”

Verstand op nul, neus dicht en schoonmaken. Ik vraag twee kinderen uit de klas om een emmer te vullen met zand uit de zandbak. Vanuit mijn lokaal zie ik de zandbak en vliegensvlug zijn de kinderen weer terug. Ondertussen ben ik de brokken van Bas z’n vest aan het vegen en doe ik heel erg mijn best om hem niet te laten merken dat ik het heel zwaar heb. Mijn neus tintelt en ik voel de tranen in mijn ogen prikken. En toch… toch ga ik aan de slag. Zand over al het braaksel, even laten intrekken, door met Bas. ‘Ga maar even rustig op een stoel zitten, ik zal mama zo bellen.’ zeg ik tegen hem.

Niet aan terugdenken

Als het zand een paar minuten zijn werk heeft gedaan, besluit ik dat het tijd wordt om afscheid te nemen van de zure geur in mijn lokaal. Kokhalzend schuif ik alles de prullenbak in. Helaas wordt de lucht er niet frisser op nu het zand weg is en dat merken ook alle kinderen in de klas. Hoe moet Bas zich op dit moment voelen? Enorm opgelaten? Of komt dit alles doordat hij zich niet lekker voelt helemaal niet bij hem binnen? Ik geef hem een aai over zijn bol en dan is het voor de andere kinderen tijd om naar buiten te gaan.

Als ik zijn moeder aan de lijn heb, komt Bas meer en meer tot rust. Na een tijdje wordt hij opgehaald en is het voor mij ook het moment om een heerlijke boterham te gaan eten. ‘Niet aan terugdenken Ilva, dan ga je straks zelf alsnog…’ zeg ik tegen mezelf. Arme Bas, hij kan er ook niets aan doen. Later zullen hij en ik er samen vast hard om kunnen lachen. Maar mijn boterham… die leg ik voor nu toch maar even opzij.”

Meer zien van Ilva? Volg haar op Instagram of TikTok.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.