Beeld: Paulien van Beusekom
Kimberley van Heiningen woont samen met Kevin, is (bonus)mama van Norah (5) en baby Jackie. Ze schrijft over het moederschap, het leven en alles wat daarbij komt kijken. Deze keer over een onverwachte nieuwe hobby.
Misschien ben ik ziek. Mezelf niet of al die jaren nooit geweest. Of – en die verklaring lijkt me het meest plausibel – ben ik zo hard op mijn achterhoofd gevallen dat ik me die hele smak niet kan herinneren en ik sindsdien ontoerekeningsvatbaar ben. Dat kan bijna niet anders.
De eerste keer had nog door kunnen gaan als een vergissing. Een vlaag van verstandsverbijstering. Wellicht. Maar toen ik weer ging, meteen al de volgende dag, werd het wel een heel sterk verhaal dat ik wederom in een paar hardloopschoenen was gestruikeld om in versneld tempo een blokje om te gaan. Zo’n herhaling van zetten heeft toch iets weg van een gewoonte. Of routine, zoals de rengrage broer van Arie Boomsma – die dus net zo klinkt als ‘de echte Arie’ – vertelde in zo’n podcast waarin het hardlopen eens flink werd bewierookt.
Het is dat mijn ongetrainde kuiten op dag drie dachten ‘de groeten, met die nieuwe kuthobby van je’, anders was ik gewoon wéér gegaan. Ja, ik, met al dertig jaar een grafhekel aan hardlopen, was ineens ‘om’. En daar hoefde niet eens iemand een mes voor op mijn keel te zetten.
“Het is dat mijn ongetrainde kuiten op dag drie dachten ‘de groeten, met die nieuwe kuthobby van je’, anders was ik gewoon wéér gegaan”
Ik was wel gewaarschuwd. Door mijn vriend, een gezellige Bourgondiër die begin dit jaar óók al op z’n achterhoofd was gekukeld om ‘ineens’ de marathon (of de ‘maaraton’, zoals ze in Rotterdam zeggen) te rennen. Dat het heus fijn zou zijn, dat ik er lekkerder door in mijn vel zou zitten en wat al niet meer. Na die prestatie (want dat was het) verkondigde hij zijn hardloopparochie regelmatig. En hoewel hij lulde als Jehova kreeg ‘ie bij mij echt geen voet tussen de deur. Spreekwoordelijk dan, aangezien we dezelfde voordeur delen. Tot… ik dus ineens die schoenen aantrok van de week.
Ging ik als een hinde door het dorp? Galant verend op de demping van mijn splinternieuwe oude (ongebruikt in de kast gaan ze zo tien jaar mee) schoenen? Nah. Ik hijgde aan het einde van de straat al als een trekpaard, had ruzie met mijn telefoonhouder (die mijn telefoon dus niet hield) en mijn broek zakte iedere meter verder van mijn reet. Ondertussen wachtte ik op helse steken in mijn zij, tekenen dat ik ‘echt niet meer kon’ om theatraal door mijn benen te zakken en te zweren dit never nooit meer te doen. Gebeurde niet. Ik kon alleen maar denken: bevallen is kutter.
Dus rende ik door, het rondje af, om daarna hoogst verbaasd en een tikkie euforisch op de bank te ploffen. Of manisch, want ineens wilde ik ook kasten uitruimen, een vijfjarenplan maken voor mezelf en al mijn huisgenoten, badkamervoegen poetsen met een tandenborstel (grapje, dat nooit) en met iedereen en je moeder delen hoe fijn het wel niet was geweest.
Dat laatste vond ik altijd één van de ergste eigenschappen van hardlopers. Dat ze nooit ‘gewoon’ een rondje lopen in stilte, maar dit altijd moeten delen in appjes, grafiekjes, stories… of zelfs een column. Bah!
Het kinderboek De mooiste vis van de zee is een klassieker die al tientallen jaren in menig kinderkamer te vinden is. Volgens psycholoog Caroline Middelsdorf geeft dit ogenschijnlijk onschuldige verhaal echter een minder gezonde boodschap mee aan kinderen. Op Instagram deelt ze haar gedachte hierachter.
Bertrie Wierenga en Dorian Bindels zijn onlangs ouders geworden van een dochter en zitten samen op een knalroze wolk. De kersverse papa is apetrots op zijn prachtige gezin en gaat op dit moment ‘zwevend door het leven’.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
In de wintermaanden kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje of een warme slaapzak.
Voetbalster Lieke Martens en haar man Benjamin van Leer verwachten binnenkort hun eerste kindje. In een item van het Franse Lou onthult de voormalig Oranje-international het geslacht van de baby.
Laten we eerlijk zijn: alle kinderen hebben hun momenten waarop ze liever luisteren naar het buurmeisje van drie dan naar hun eigen ouders. Maar als je een kind hebt met een bepaald sterrenbeeld, kun je je borst natmaken. Deze zijn pas écht eigenwijs.