Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin, (bonus)moeder van Norah (6) en Jackie (1).
Jackie is als mijn Jezus, ze breekt mijn jaartelling in tweeën. Mijn Before Jackie is in alles een compleet andere periode dan het tijdperk waarin ik nu leef. AJ (After Jackie) heb ik de kroeg misschien twee keer van binnen gezien, BJ was ik een echte kroegtijger.
Dat begon toen ik nog een welpie was. Als tiener lurkte ik op menig hockeyfeestje al aan mierzoet bocht (sorry mam), dat ik toen nog wijn noemde. Niet dat ik ook maar iets deed met hockey (of welke sport dan ook), maar dat mocht de feestvreugde niet drukken. In mijn studententijd rolde ik de ene Amsterdamse kroeg na de andere in en tijdens mijn beginnende werkende leven duurde de vrijmibo idealiter tot zaterdagochtend. Op een festival nam ik weleens een snoepje aan van een vreemde (wederom, sorry mam). Ik geloof dat ik in die tijd ook twijfelachtige dingen riep als ‘inkakken is bijpakken’ en ‘slapen doe je maar als je dood bent’. De herinneringen zijn wat troebel. Het is dan ook al wat jaren en hersencellen geleden.
“In die tijd riep ik dingen als: slapen doe je maar als je dood bent”
Mama hangt allang niet meer in de lampen. Croptops genoeg (nr. één in de festival-starterkit), maar dat heeft meer met de droger te maken dan met – ik noem maar wat – wilde plannen voor Coachella. Van het idee op stap te gaan word ik nog altijd blij, maar het gedóé. Het 48 keer verzetten van de afspraak tot alle vriendinnen met nageslacht zónder die bloedjes op pad kunnen, het regelen van oppas en het halve maandsalaris dat je kwijt bent aan een Uber naar Sint Vinex. Daardoor is de kater al begonnen voor ik mijn eerste shotje achter de kiezen heb.
Lees ook – ‘Hoewel ik zwoer geen moeke-moeke te worden, woon ik zowat in mijn satijnen ribbelpak’
Niet dat ik niet meer doorhaal; dat doe ik met verve. Ik functioneer sinds september 2022 (reken maar uit) op weinig slaap en veel, heel veel, shots cafeïne. Jackie doet hier namelijk al vanaf haar geboorte het licht uit. Spreekwoordelijk natuurlijk, dreumesen en lichtknopjes zijn nou niet echt een match made in heaven. Het is een nachtbraker zoals ze maar zelden worden geproduceerd. Wat dat betreft zit ik nu in de rave van mijn leven: geen idee hoeveel nachten het gaat duren, waar de after is en hoe ik in godsnaam over een paar uur fris op mijn werk verschijn… maar we gaan gewoon.