Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lees meer
Kirsten over zeventien jaar Nick & Simon: ‘We klapten onze handen stuk’
Fotografie: Kee & Kee
Kirsten Schilder (39) is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki (12), Julian (10) en Jackie (6).
Lees verder onder de advertentie
Glunderend kwam Jackie uit school: ze was schrijver van de week geworden. De juf had gezegd dat Jackie zo haar best had gedaan, dat ze de letter SCH zo mooi had geschreven, dat ze haar schrijfschrift vol trots aan alle leerlingen had mogen laten zien. Er werd zelfs een foto van gemaakt die een week lang op de deur van haar klas mocht hangen. Alle kinderen waren enorm onder de indruk van haar prachtige handschrift, ze hadden zelfs voor haar geklapt.
Waardering
Jackie stuiterde terwijl ze me vertelde hoe het allemaal was gegaan, en ze groeide, zeker vijf centimeter. Want dat is wat waardering doet: je staat even in het zonnetje omdat je iets leuks, iets knaps of iets liefs hebt gedaan en stijgt een beetje boven jezelf uit. Dat enthousiaste geklap motiveert om nog eens zoiets te doen, de volgende keer zelfs nog iets beter.Lees ook – ‘Veel van deze dingen hebben impact op ons gezin’
Wij applaudisseren thuis best vaak. Toen we ons hondje Doefie zindelijk probeerden te maken en het Nikki lukte haar buiten een plasje te laten doen, bijvoorbeeld. Langs de lijn als Julian op zaterdagmorgen voetbalt en scoort en zelfs wanneer mijn moeder haar signature quiche serveert. Het zijn allemaal momenten van waardering.“Wij beleefden het mee, stonden langs de lijn, moedigden aan, klapten onze handen stuk”
Applaus
Deze dagen krijgt Nick een heel groot applaus.Nu zijn namelijk de allerlaatste zes concerten van Nick & Simon. Na zeventien jaar samen componeren, musiceren en het land door reizen, eerst in kleine zalen spelen en groeien, beter worden, naar optreden in steeds weer een grotere zaal en afscheid nemen met een steeds weer groter applaus. Wat een reis, wat een avontuur. Wij beleefden het mee, stonden langs de lijn, moedigden aan, klapten onze handen stuk. Zeventien jaar Nick & Simon, dat verdient ook wel een heel feestelijk applaus. Daarna, als het laatste gejuich verstomd is, klappen we thuis weer als Nick een heerlijk ontbijt voor de kinderen op tafel heeft getoverd!
