Beeld: Eigen foto
Redacteur Melanie is getrouwd met Maurits, moeder van Saar (1), zwanger van haar tweede kindje en leeft in een georganiseerde chaos van luiers en dreumesdrama.
Daar zit ze, tegenover me. met een grote Starbucksbeker tussen haar handen geklemd. Mijn jongere ik, zestien jaar en ze leeft met haar hoofd in de toekomst. Ze kijkt me nerveus aan. Een mengeling van nieuwsgierigheid en onzekerheid. Haar lokken zijn kaarsrecht gestijld en haar eyeliner is nét iets te dik aangezet. Een uitprobeersel uit de zoveelste YouTube-tutorial die ze tot in perfectie dacht te beheersen.
“Oké”, zegt ze, terwijl ze een slok van haar Pumpkin Spiced Latte neemt. “Vertel. Hoe is mijn leven geworden?” Ik glimlach. Waar moet ik beginnen, zonder dat ik haar overweldig met haar toekomst? “Nou, je woont niet meer in je vertrouwde dorpje en je bent ook geen schoonheidsspecialiste geworden. Je woont in een Hanzestad en je hebt je hbo-diploma gehaald.”
Ze kijkt geschokt. “Dat meen je niet! Leren is echt een marteling. Vond ik mijn mbo-diploma niet genoeg?” Ik voel haar stress en wil haar vertellen dat ze zich minder druk moet maken, maar dat zou zinloos zijn. Ze maakt zich altijd druk. Over school, over vriendschappen, of ze later wel een leuke baan en een fijn huis krijgt en of ze ooit moeder mag gaan worden. “Ik snap het, maar je hebt het wél gehaald. En weet je wat nog beter is? Je schrijft voor een mamamagazine”, vertel ik vlug.
Haar ogen worden groot. “Wát?!” “Ja. Je bent redacteur. Je schrijft over het moederschap. Iets waar je altijd al van droomde, toch?” Ze kijkt me aan met een mix van trots en ongeloof. “Dus, ik werk voor een écht tijdschrift?” Ik knik. “Ja, het is niet meer alleen je hobby, maar ook je werk!”
Ze slaat haar handen voor haar mond. “Wauw, wat zou Maurits hiervan vinden?” Ik leun achterover en kijk naar haar. Ze is zo jong. Zo vol dromen en plannen, maar ook zo onzeker. Een echte people pleaser die altijd let op haar woorden en constant bang is om anderen teleur te stellen. Ik weet dat ze zichzelf soms op de laatste plek zet en dat ze haar mening inslikt, omdat ze bang is iemand te kwetsen.
“Dat verander je trouwens”, zeg ik. Ze fronst. “Wat bedoel je?” “Je denkt minder aan anderen en meer aan jezelf. Je laat niet meer over je heen lopen. Je bent nog steeds lief en zorgzaam, maar je weet nu dat jouw grenzen óók belangrijk zijn.” Ze kijkt me twijfelend aan. “Dat klinkt niet als iets wat ik zomaar leer.” Ik lach. “Dat doe je ook niet zomaar. Maar je leert het, echt.”
Ze zucht en peutert aan haar Starbucksbeker waar haar naam op staat geschreven. “Oké. Wat nog meer?” “Nou, je bent bijna vijftien jaar samen met Maurits en bent met hem getrouwd.” Ze straalt. Ze leerde Maurits kennen toen ze een bleue dertienjarige scholier was, maar blijkbaar klinkt dit nogal vreemd in haar oren. “Dat is… bizar! En het klinkt zo volwassen.” Ze glimlacht en ik hoor haar hersenen kraken. “Dan wonen we dus ook samen?” Ik lach. “Zeker! Jullie wonen in een fijne vinexwijk, waar kinderen op straat spelen en gezellige buurtborrels worden georganiseerd. Je woont leuk hoor!”
Ze kijkt bedenkelijk. ‘Dat klinkt inderdaad niet verkeerd.’ Haar blik verandert. ‘En… kinderen?’ Ik grijns. “Je hebt een dochter.” Ze gilt van blijdschap en slaat haar handen voor haar mond. “Nee! Echt?!” “Ja. Ze is zeven weken te vroeg geboren, maar precies op het juiste moment.” Ze slikt. “Dus ik ga ooit bevallen..” Haar kennende voelde ik deze opmerking al van mijlenver aankomen. “Ja, maar mentaal en fysiek kun je veel meer aan dan je nu misschien denkt hoor. En weet je wat? Je tweede kindje is op komst, dus je gaat het gewoon nog een keer doen.”
Ze kan het niet bevatten. “Twee kinderen?!” Ja, je bent moeder en die rol opent een luikje in je hart die je nu nog niet kent. Net als nieuwe zorgen en een flinke dosis verantwoordelijkheid trouwens, maar maak je je daar nu alsjeblieft nog niet druk om.” Ze kijkt me aan, haar ogen glanzen. “Ik kan niet geloven dat mijn dromen zijn uitgekomen.” Met een vertederde blik kijk ik haar aan. “Hoe lastig het puberleven soms ook is, je hoeft je geen zorgen te maken. Je krijgt de boel op de rit. Echt.”
Ik neem een laatste slok van mijn koffie en kijk naar haar. Ze heeft geen idee dat ik sinds een lange tijd weer een warme (!) kop koffie heb gedronken. Dagelijks maak ik namelijk in de vroege ochtend een kopje klaar, maar door mijn energieke dreumes vergeet ik ‘m standaard op te drinken. Dat zeg ik haar nog maar even niet. En ook niet dat mijn natuurlijke wekker om 06.00 uur begint te tetteren in plaats van dat ik nog tot het middaguur in mijn nest kan blijven liggen. Dit zestienjarige meisje, vol dromen en twijfels. Ze heeft geen idee hoeveel ze nog gaat groeien en meemaken. Maar als ik haar zo zie zitten, weet ik één ding zeker: ze komt er wel.
Het moraal van dit koffieafspraakje? Op een dag kijk je terug en besef je: je jongere jij zou trots op je zijn.
Benieuwd naar de ultieme huishoudtip, beste nesteldrangaankoop en waarom ze precies een jaar na de geboorte van haar dochter werd verrast met een babyshower? Check hier alle columns van Melanie.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
