Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lees meer
Lara: ‘Misschien gaf ik mijn kids het gevoel dat mijn telefoon belangrijker was dan zij’
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar man, zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Lees verder onder de advertentie
“‘Pling’, mijn telefoon gaat elke maandagochtend af. Dan krijg ik namelijk mijn weekrapport, over hoe ik me gedragen heb. Of beter gezegd: hoeveel uur ik achter dat kleine scherm heb doorgebracht.
Lees verder onder de advertentie
Dode boom
Het was al langer mijn voornemen om te minderen, maar het is zo gemakkelijk om tijdens de saaiere minuten des levens naar je telefoon te grijpen dat het niet erg wilde vlotten. Zelfs niet met speciale apps die je daarbij helpen. Ik had er een waarmee je een boom kunt laten groeien door van je scherm af te blijven. Als je je telefoon dan toch gebruikt, gaat ‘ie dood.
Nu ben ik nogal gevoelig voor stukjes natuur die vergaan door mijn toedoen. Ik vang zelfs muggen in een bekertje om ze vervolgens buiten te zetten, maar zelfs mijn liefde voor alles dat leeft was niet bestand tegen mijn drang naar dopamineshotjes.
Lees ook – Lisa: ‘Mijn vegetarische bubbel klapte toen ik het Jeugdjournaal keek’
Lees verder onder de advertentie
Wat een tijdsverspilling
Met de billen bloot, besloot ik. Ik klikte mijn rapport deze keer niet weg, maar besloot om te kijken hoe erg het met me gesteld was. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om de boodschap niet al te hard binnen te laten komen. De waarheid was verre van fraai: ik besteedde gemiddeld ruim 4.5 uur op mijn telefoon. PER DAG. Wát een tijdverspilling, en nog veel erger: wat een slecht voorbeeld voor mijn kinderen.
Een vriendin van me plakte ooit een briefje op haar telefoon met daarop: ‘je gaat hier niet vinden wat je zoekt’. Zo waar. Verveling, je even niet top voelen, afleiding willen, emoties ontlopen: je pakt je telefoon er al snel bij en het voelt allemaal meteen wat lichter. Voor heel even. En weer heel even. En nog een keer, Tot je ineens anderhalf uur verder bent en je je nog slechter voelt dan daarvoor.
“Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.”
Lees verder onder de advertentie
De enige optie
Je hebt artikelen gelezen die je tijd niet waard waren, foto’s gezien waardoor je je minder blij voelt met jezelf en oud-klasgenoten opgezocht op Facebook in de hoop dat ze er minder goed vanaf zijn gekomen dan jijzelf. Ik maakte me overal schuldig aan.
Ineens was ik er klaar mee. Het was tijd. Vaak had ik het overwogen, nooit aangedurfd. Als zelfs een dode boom me niet tegen kon houden, was echt rigoureus zijn de enige optie. Weg met Facebook, weg met Instagram. Geen laagdrempelig contact meer met oude bekenden, geen winacties, geen updates van mijn favoriete hotspots, maar vooral: geen onrust meer. Geen “even wachten, ik kijk zo’, tegen de kinderen. Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.
Lees ook – Chiara: ‘Laptop? Check! Koptelefoon? Check! Schone string? Yes!’
Lees verder onder de advertentie
Verademing
Op een druilerige maandag zette ik mijn plan door. Ik downloadde alle foto’s van mijn profielen, dook door de krochten van het internet om de goede pagina te vinden (want dat maken ze je natuurlijk niet gemakkelijk) en klikte op de verwijderknop. Ik kreeg verplicht een maand bedenktijd tot mijn accounts voorgoed zouden worden opgedoekt – zo hoopten de grote boze sociale media bazen je als heuse sirenen weer terug te lokken naar de plek die je niet gelukkig kan maken.
Lees verder onder de advertentie
De tijd vloog, zoals ‘ie al jaren doet – de maand was zomaar ineens voorbij. Ik heb de lokroepen weerstaan, en ik mis het niet. Oprecht niet. Ik grijp nog wel eens mis als ik even iets wil opzoeken, maar de rust die het geeft is zoveel waard. Ook een aantal spelletjes hebben het veld moeten ruimen en ik heb een maximale telefoontijd van twee uur per dag ingesteld.
Lees ook – Kimberley: ‘Hoewel ik zwoer geen moeke-moeke te worden, woon ik zowat in mijn satijnen ribbelpak’
Wat een verademing. Krijg je niet binnen een dag een appje terug? Of neem ik niet op? Ben dan vooral blij voor me. Grote kans dat ik dan namelijk het fijnste aan het doen wat ik kan bedenken: mijn kinderen oprechte aandacht geven. En het goede voorbeeld natuurlijk.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
