Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar man, zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
“‘Pling’, mijn telefoon gaat elke maandagochtend af. Dan krijg ik namelijk mijn weekrapport, over hoe ik me gedragen heb. Of beter gezegd: hoeveel uur ik achter dat kleine scherm heb doorgebracht.
Het was al langer mijn voornemen om te minderen, maar het is zo gemakkelijk om tijdens de saaiere minuten des levens naar je telefoon te grijpen dat het niet erg wilde vlotten. Zelfs niet met speciale apps die je daarbij helpen. Ik had er een waarmee je een boom kunt laten groeien door van je scherm af te blijven. Als je je telefoon dan toch gebruikt, gaat ‘ie dood.
Nu ben ik nogal gevoelig voor stukjes natuur die vergaan door mijn toedoen. Ik vang zelfs muggen in een bekertje om ze vervolgens buiten te zetten, maar zelfs mijn liefde voor alles dat leeft was niet bestand tegen mijn drang naar dopamineshotjes.
Lees ook – Lisa: ‘Mijn vegetarische bubbel klapte toen ik het Jeugdjournaal keek’
Met de billen bloot, besloot ik. Ik klikte mijn rapport deze keer niet weg, maar besloot om te kijken hoe erg het met me gesteld was. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om de boodschap niet al te hard binnen te laten komen. De waarheid was verre van fraai: ik besteedde gemiddeld ruim 4.5 uur op mijn telefoon. PER DAG. Wát een tijdverspilling, en nog veel erger: wat een slecht voorbeeld voor mijn kinderen.
Een vriendin van me plakte ooit een briefje op haar telefoon met daarop: ‘je gaat hier niet vinden wat je zoekt’. Zo waar. Verveling, je even niet top voelen, afleiding willen, emoties ontlopen: je pakt je telefoon er al snel bij en het voelt allemaal meteen wat lichter. Voor heel even. En weer heel even. En nog een keer, Tot je ineens anderhalf uur verder bent en je je nog slechter voelt dan daarvoor.
“Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.”
Je hebt artikelen gelezen die je tijd niet waard waren, foto’s gezien waardoor je je minder blij voelt met jezelf en oud-klasgenoten opgezocht op Facebook in de hoop dat ze er minder goed vanaf zijn gekomen dan jijzelf. Ik maakte me overal schuldig aan.
Ineens was ik er klaar mee. Het was tijd. Vaak had ik het overwogen, nooit aangedurfd. Als zelfs een dode boom me niet tegen kon houden, was echt rigoureus zijn de enige optie. Weg met Facebook, weg met Instagram. Geen laagdrempelig contact meer met oude bekenden, geen winacties, geen updates van mijn favoriete hotspots, maar vooral: geen onrust meer. Geen “even wachten, ik kijk zo’, tegen de kinderen. Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.
Lees ook – Chiara: ‘Laptop? Check! Koptelefoon? Check! Schone string? Yes!’
Op een druilerige maandag zette ik mijn plan door. Ik downloadde alle foto’s van mijn profielen, dook door de krochten van het internet om de goede pagina te vinden (want dat maken ze je natuurlijk niet gemakkelijk) en klikte op de verwijderknop. Ik kreeg verplicht een maand bedenktijd tot mijn accounts voorgoed zouden worden opgedoekt – zo hoopten de grote boze sociale media bazen je als heuse sirenen weer terug te lokken naar de plek die je niet gelukkig kan maken.
De tijd vloog, zoals ‘ie al jaren doet – de maand was zomaar ineens voorbij. Ik heb de lokroepen weerstaan, en ik mis het niet. Oprecht niet. Ik grijp nog wel eens mis als ik even iets wil opzoeken, maar de rust die het geeft is zoveel waard. Ook een aantal spelletjes hebben het veld moeten ruimen en ik heb een maximale telefoontijd van twee uur per dag ingesteld.
Lees ook – Kimberley: ‘Hoewel ik zwoer geen moeke-moeke te worden, woon ik zowat in mijn satijnen ribbelpak’
Wat een verademing. Krijg je niet binnen een dag een appje terug? Of neem ik niet op? Ben dan vooral blij voor me. Grote kans dat ik dan namelijk het fijnste aan het doen wat ik kan bedenken: mijn kinderen oprechte aandacht geven. En het goede voorbeeld natuurlijk.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!