Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar man, zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
“‘Pling’, mijn telefoon gaat elke maandagochtend af. Dan krijg ik namelijk mijn weekrapport, over hoe ik me gedragen heb. Of beter gezegd: hoeveel uur ik achter dat kleine scherm heb doorgebracht.
Het was al langer mijn voornemen om te minderen, maar het is zo gemakkelijk om tijdens de saaiere minuten des levens naar je telefoon te grijpen dat het niet erg wilde vlotten. Zelfs niet met speciale apps die je daarbij helpen. Ik had er een waarmee je een boom kunt laten groeien door van je scherm af te blijven. Als je je telefoon dan toch gebruikt, gaat ‘ie dood.
Nu ben ik nogal gevoelig voor stukjes natuur die vergaan door mijn toedoen. Ik vang zelfs muggen in een bekertje om ze vervolgens buiten te zetten, maar zelfs mijn liefde voor alles dat leeft was niet bestand tegen mijn drang naar dopamineshotjes.
Lees ook – Lisa: ‘Mijn vegetarische bubbel klapte toen ik het Jeugdjournaal keek’
Met de billen bloot, besloot ik. Ik klikte mijn rapport deze keer niet weg, maar besloot om te kijken hoe erg het met me gesteld was. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om de boodschap niet al te hard binnen te laten komen. De waarheid was verre van fraai: ik besteedde gemiddeld ruim 4.5 uur op mijn telefoon. PER DAG. Wát een tijdverspilling, en nog veel erger: wat een slecht voorbeeld voor mijn kinderen.
Een vriendin van me plakte ooit een briefje op haar telefoon met daarop: ‘je gaat hier niet vinden wat je zoekt’. Zo waar. Verveling, je even niet top voelen, afleiding willen, emoties ontlopen: je pakt je telefoon er al snel bij en het voelt allemaal meteen wat lichter. Voor heel even. En weer heel even. En nog een keer, Tot je ineens anderhalf uur verder bent en je je nog slechter voelt dan daarvoor.
“Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.”
Je hebt artikelen gelezen die je tijd niet waard waren, foto’s gezien waardoor je je minder blij voelt met jezelf en oud-klasgenoten opgezocht op Facebook in de hoop dat ze er minder goed vanaf zijn gekomen dan jijzelf. Ik maakte me overal schuldig aan.
Ineens was ik er klaar mee. Het was tijd. Vaak had ik het overwogen, nooit aangedurfd. Als zelfs een dode boom me niet tegen kon houden, was echt rigoureus zijn de enige optie. Weg met Facebook, weg met Instagram. Geen laagdrempelig contact meer met oude bekenden, geen winacties, geen updates van mijn favoriete hotspots, maar vooral: geen onrust meer. Geen “even wachten, ik kijk zo’, tegen de kinderen. Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.
Lees ook – Chiara: ‘Laptop? Check! Koptelefoon? Check! Schone string? Yes!’
Op een druilerige maandag zette ik mijn plan door. Ik downloadde alle foto’s van mijn profielen, dook door de krochten van het internet om de goede pagina te vinden (want dat maken ze je natuurlijk niet gemakkelijk) en klikte op de verwijderknop. Ik kreeg verplicht een maand bedenktijd tot mijn accounts voorgoed zouden worden opgedoekt – zo hoopten de grote boze sociale media bazen je als heuse sirenen weer terug te lokken naar de plek die je niet gelukkig kan maken.
De tijd vloog, zoals ‘ie al jaren doet – de maand was zomaar ineens voorbij. Ik heb de lokroepen weerstaan, en ik mis het niet. Oprecht niet. Ik grijp nog wel eens mis als ik even iets wil opzoeken, maar de rust die het geeft is zoveel waard. Ook een aantal spelletjes hebben het veld moeten ruimen en ik heb een maximale telefoontijd van twee uur per dag ingesteld.
Lees ook – Kimberley: ‘Hoewel ik zwoer geen moeke-moeke te worden, woon ik zowat in mijn satijnen ribbelpak’
Wat een verademing. Krijg je niet binnen een dag een appje terug? Of neem ik niet op? Ben dan vooral blij voor me. Grote kans dat ik dan namelijk het fijnste aan het doen wat ik kan bedenken: mijn kinderen oprechte aandacht geven. En het goede voorbeeld natuurlijk.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De opmerking: “Wat ben jij volwassen voor je leeftijd”, klinkt als een onschuldig compliment, bedoeld om een kind te prijzen voor zijn gedrag, verantwoordelijkheidsgevoel of empathie. Maar volgens deze therapeuten kun je die zin beter niet meer zeggen tegen je kind.
Denk je dat knuffels alleen voor kinderen zijn? Think again. Steeds meer volwassenen geven toe: ze slapen met een knuffel. En dat is niets om je voor te schamen. Sterker nog, het is goed voor je nachtrust en je mentale gezondheid.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Marijke van groep 4 die ineens een bekende moeder voor haar had zitten.