Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar man, zoon (7) en dochter (10) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
“Wat waren we toe aan vakantie, de laatste weken van het schooljaar. Uitjes, klassencadeau’s, toetsen, moeheid die toesloeg: de zomer was heel welkom. Maar toen het zover was, moest ik toch even slikken, zoals elk jaar. Ze zijn wéér een jaar verder. Gelukkig zitten mijn kinderen komend jaar veilig in groep 5 en 7: het grootste afscheid blijft ons nog even bespaard. Maar met een voorlopig advies op zak en bezoekjes aan middelbare scholen komend schooljaar, komt het besef wel binnen. Nog even en de basisschool is het einde van een tijdperk voor de oudste.
Lees ook – Dit besteedt een gezin gemiddeld aan de zomervakantie
Niet alleen de waan van de dag, maar ook het vaste ritme blijft na de laatste schooldag achter op het schoolplein. En dat vind ik eigenlijk nóg lastiger. Het is heel dubbel: ik kijk uit naar de ongedwongenheid en al het leuks, maar weet ook dat ik een stuk beter gedij bij vastigheid. De eerste drie weken zijn de kinderen en ik met z’n drietjes vrij. We plannen bijna niets: we zien wel wat de dagen ons brengen. Er komt altijd wel iets leuks op je pad als je ervoor open staat. Niet alleen ik ben daar goed in, maar onze kinderen ook. Zelfs tijdens de dagelijkse uitjes naar de supermarkt hebben ze gegarandeerd plezier. Met hun rijke fantasie en grote liefde voor elkaar vormen ze een hecht team, en gaan ze helemaal op in al het leuks dat ze bedenken. Wat een geluk om zoveel tijd te hebben met die twee.
Toch maakt mijn hoofd overuren. Dwingende gedachten sijpelen mijn hoofd binnen en als ik niet uitkijk, nemen ze zomaar ineens de dagen over. Bij elke handeling klinkt er een totaal onnodige discussie in mijn hoofd. Of ik nou kook, de was ophang of de fietsen in de schuur zet: ik moet telkens opboksen tegen de stem die zegt dat ik het niet goed doe. Ik kan op honderden momenten per dag een verkeerde beslissing nemen, waardoor ik mogelijk een rampspoed over ons afroep.
Een niet in het juiste aantal schijfjes gesneden komkommer lijkt natuurlijk niet per se gevaarlijk, maar zo voelt het wel. Ja, ik ben bloedserieus. Een komkommer snijden. Het is genoeg om mij een unheimlich gevoel te geven. Want stel nou dat ik bij het snijden op een veelvoud uitkom van acht, mijn ongeluksgetal? En als dat zo is, moet ik dan ‘ingrijpen’ door een stukje extra te maken, of word ik dan juist gestraft omdat ik niet sterk genoeg ben om mijn dwanggedachten te stoppen? Kun je nagaan wat er allemaal door mijn hoofd spookt als ik op stap ga met de kinderen. En nou is dit soort gedachtenspinsels mij niet vreemd, maar ze zijn duidelijk meer aanwezig in een periode zonder routine.
“Dat ik in een andere omgeving standaard nóg slechter slaap, en soms word overvallen door ‘ik wil thuis zijn’-paniek, neem ik op de koop toe”
Lees ook – Zelf poké bowls maken: eenvoudig, gezond en creatief
Als jong meisje kreeg ik het van die zes weken vrij achter elkaar al Spaans benauwd. Het was voor mij niet te overzien, en dan gingen we ook nog eens elk jaar op vakantie. De meeste mensen staan daar natuurlijk om te springen, maar ik zag alleen maar gevaar: ik was er elk jaar weer bang om niet levend terug te komen. Klinkt nogal dramatisch, maar het was een oprechte en heel intense angst. Vooral de urenlange autoreis voelde levensgevaarlijk. En eerlijk? Ik heb het nog steeds. Ik benijd het talent van de meeste mensen om onbezorgd op reis te gaan, voorpret te hebben, erop te vertrouwen dat ze ook weer heelhuids thuiskomen.
Lees ook – De kans op brandwonden bij kinderen is groter in de zomervakantie – dít is waarom
De vakantie die we geboekt hebben maakt de spanning er natuurlijk niet minder op. Toch gaan we – elk jaar. Hoe eng ik het ook vind, ik kan ook oprecht van een boel momenten genieten, vooral van het vakantiegevoel dat je eigenlijk alleen hebt als je van huis bent. Ook wil ik de kinderen graag fijne reisherinneringen meegeven. Dat ik in een andere omgeving standaard nóg slechter slaap, en soms word overvallen door ‘ik wil thuis zijn’-paniek, neem ik op de koop toe.
Kortom, ik ben een soort vakantie-jojo. Een opgaande beweging van het fijn hebben en go with the flow, afgewisseld met de diepte van angst en controleverlies. Eigenlijk hoe ik altijd ben, maar dan flink uitvergroot. Ik wens iedereen een heerlijke, leedvrije vakantie. Ik jojo nog even lekker door. Volgende uitje: de Jumbo. Komkommers halen.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van dreumes Wies.