Fotografie: Nine IJff
Lara Steenvoorden (35) is een tikkie Aziatisch en een beetje boel Brabants, maar boven alles moeder van ‘de directie’: Rijk (3) en Lex (2).
Twee jaar geleden eindigde de relatie met de vader van mijn kinderen. De koek was eigenlijk nog lang niet op, maar wel tot gruis vermalen door alle spanningen en miscommunicatie in huis. Ik besloot ergens anders te gaan wonen en vanaf dat moment was ik co-ouder. Niet het perfecte plaatje dat ik in mijn hoofd had toen we besloten een gezin te starten.
Toen ik zwanger was van onze eerste zoon, had ik vaak beelden in mijn hoofd van hoe ons leven zou zijn. Vader en zoon, voetballend in een weide met uitzicht op een zee van wilde bloemen. Ik zwanger van ons tweede kindje, een meisje, toekijkend vanaf een houten bankje hoe zij lachend over elkaar tuimelden met een bal tussen hen in. Geen van de idyllische plaatjes uit mijn gedachten is er ooit gekomen. Ons tweede kind bleek een jongen en het voetballen doen ze wel; maar met z’n drieën in de tuin van de droomboerderij die we samen kochten, en waarin ik slechts vijf maanden heb gewoond.
Lees ook –
Met jonge kinderen op avontuur: ‘Mijn ouders en vriendinnen verklaren me voor gek’ >
Wat ik nooit had dúrven dromen, is dat het eigenlijk allemaal heel goed heeft uitgepakt. Bijna zou ik het co-ouderschap aanraden aan elke ouder die ook nog tijd voor zichzelf wil. De halve week zijn ze bij mij en krijgen ze – los van de dagen op de opvang – mijn onverdeelde aandacht. De andere helft gaan ze los bij hun vader op het erf en zijn ze nergens anders beter af. Zij ravotten met kleine tractors door de modder; ik dartel zo nu en dan weer door de kroeg.
Sinds de scheiding heb ik ineens weer tijd voor mezelf. Naast moeder, ben ik namelijk ook nog Lara. Een (redelijk) jonge vrouw met haar eigen hobby’s en dromen. Bijna was ik vergeten dat ik dol ben op lekker uit eten gaan met vriendinnen, een hele dag vullen met domme series bingen en ik schrijf ook al jaren aan een roman. Met een druk gezin raakt die niet-moederkant toch een beetje in de vergetelheid. Je kunt daar natuurlijk afspraken over maken met je partner, maar voor ons was dat een katalysator voor nog meer discussies in huis. Nu overleg ik vooral met… mezelf. En dat pakt goed uit.
Als mijn kinderen dan na een aantal dagen afwezigheid weer aan komen denderen alsof ze mij in geen jaren gezien hebben, kan ik ze volledig opgeladen door alle me-time weer in mijn armen sluiten. Het perfecte plaatje, als je het mij vraagt.
Meer lezen? Bekijk alle columns van Lara voor Kek Mama.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Rijn (35) worstelt met een dilemma. Zijn vriendin wil haar zestienjarige puber huur laten betalen om haar verantwoordelijkheidsgevoel te vergroten, maar Rijn vindt dit veel te ver gaan. Een felle ruzie zet hun hele gezin op scherp. Hoe kan hij dit nog oplossen?
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.