Beeld: Nine IJff
Laura Hogendoorn is hoofdredacteur van Mamaplaats en columnist voor Kek Mama. Ze woont in ’t Gooi, samen met haar vriend Oscar en hun kinderen Roef (8), Sierd (6) en Maia (4).
Shit, denk ik als ik de parkeerplaats van het zwembad oprijd, weer vergeten die winterse coltrui te verruilen voor een luchtig shirtje. Hier ga ik elke week de mist mee in.
Bij binnenkomst klapt de verstikkende warmte in combinatie met de chloorlucht in m’n gezicht. Geloof mij; voor tropische temperaturen en luchtvochtigheid hoef je echt niet naar Bali; een zwemles van je kind bijwonen geeft precies hetzelfde effect. En dus wanen ik en m’n plakkende bilnaad ons elke week in een tropisch paradijs.
“Voor tropische temperaturen en luchtvochtigheid hoef je echt niet naar Bali”
Let wel, al vierenhalf jaar. Helaas heeft mijn DNA geen nieuwe Ranomi Kromowidjojo of Pieter van den Hoogenband voortgebracht en is het einde met drie kinderen nog lang niet in zicht. Maar de modieuze gele hoesjes die ik bij binnenkomst over mijn schoenen aan moet trekken maken veel goed.
Lees ook – ‘Mijn kind heeft na twee jaar zwemles nog steeds geen A-diploma’ >
De kinderen springen het water in. Helaas zit ik precies zo dat ik bij de eerste plons doorweekt ben. Gevalletje verkeerde tijd, verkeerde plek. Ik wrijf het water uit m’n ogen en bekijk het schouwspel. De altijd vrolijke zwemleraar heeft de hele groep goed onder de duim. Respect voor deze man.
Ik denk aan het dieptepunt in de zwemjaren van mijn kinderen: de coronatijd. Naast de winterse kleding en tropische temperaturen kwam daar het mondkapje nog bij. Heerlijk je eigen warme adem inhaleren, terwijl je in een kleedhok uitpuilend van andere ouders en kinderen probeerde die anderhalve meter afstand te houden.
Ook al is die regel inmiddels weer opgeheven, toch blijft het aankleden een moment waarvoor je eigenlijk gewoon je heupfles tevoorschijn moet toveren om het te overleven. Ik zie de andere kinderen in een simpele onesie gehesen worden. Mijn kind heeft alleen z’n skinny spijkerbroek mee.
Soms denk ik even: waarom doe ik dit? Maar ja, je kroost laten verdrinken omdat jij geen zin hebt in zwemles is natuurlijk ook weer zo wat. En dus sleep ik me keer op keer, met frisse tegenzin, naar het bad toe. In een veel te warme trui. En met onvoorwaardelijke hoop. Want dat C-diploma, dat zal er toch een kéér van komen?
Meer lezen? Kijk op mamaplaats.nl.
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Schoonmoeders… do we need to say more? Je hebt soms geluk met een ontzettend lieve schoonmoeder, en soms de pech met een schoonmoeder from hell. Die van Annissa zit er ergens tussenin, maar komt soms op zijn zachtst gezegd wat onhandig uit de hoek.
De wil is er, de outfit ook, maar soms komt de gedroomde versie van je fitte zelf toch niet helemaal overeen met de werkelijkheid.