Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lees meer
‘Ik was precies díe voetbalmoeder geworden die ik niet wilde zijn’
Beeld: Nine IJff
Laura Hogendoorn is hoofdredacteur van Mamaplaats en columnist voor Kek Mama. Ze woont in ’t Gooi, samen met haar vriend Oscar en hun kinderen Roef (8), Sierd (6) en Maia (4).
Lees verder onder de advertentie
“Dieper in die bal komen Olivier!” klinkt het met een Gooise stem. Ik kijk op. “Over de linkerflank, Ollie!” Naast mij staat een vader van een jongen uit het voetbalteam van mijn oudste. Hij hangt met pakweg vier vijfde van zijn postuur over de railing van het voetbalveld heen. Zijn hoofd is rood aangelopen, zijn ogen staan op vuur. Op het veld zie ik een verlegen jongetje met blonde, steile haartjes verward opkijken. Aan de lege blik in zijn ogen te zien kan hij verdacht weinig met de aanwijzingen van zijn fanatieke vader.
Lees verder onder de advertentie
Sportclub
Dat sport in ’t Gooi een serieuze aangelegenheid is, was mij al langer duidelijk. Dat begint al bij het uitkiezen van de (liefst prestigieuze) sportclub. De keuze tussen tennis en hockey is een hele lastige, merk ik, als ik de vriendjes van mijn zoon aanhoor. Ook met de aanmelding voor een golfclub kun je niet vroeg genoeg zijn. Om maar te zwijgen over skilessen, waar vrijwel alle kinderen van de klas al wekelijks aan meedoen. Je zal maar met je zes jaar een flater slaan op de piste… Stel je voor. Niks voor mij, dacht ik.
Lees verder onder de advertentie
Lees ook – Messi in de dop: als je kind Ajax-materiaal is >
Lijnschreeuwers
Dus heb ik mijn zoon recalcitrant op voetbal gedaan. Dat leek hem het leukste en het gaat per slot van rekening om het plezier van het kind. En wat maakt het mij nou uit of hij wint of verliest? Althans, dat was de gedachte. Tot vorige week. Toen de scheidsrechter tijdens de wedstrijd vroeg of ik wat zachter wilde doen of anders beter kon weggaan. Wie? Ik?! Zo blijk ik dus zelf precies díe voetbalmoeder te zijn geworden die ik niet wilde zijn. Die volledig opgaat in het spel. Niet dat ik iets van voetbal weet. Maar ik merk gewoon aan alles dat de scheidsrechter partijdig is, dat die bal toch écht in was. Zo’n moeder die, als er een scout langs de lijn staat, meteen denkt dat ze de nieuwe Messi in huis heeft. Halleluja, daar scoort mijn pensioenvoorziening! Ik schaam me dood en beloof mijn zoon die avond stellig dat ik alleen nog mijn mond opentrek als ik verstand van zaken heb. “Afgesproken”, zegt hij. “Dan ben jij vanaf nu dus tijdens alle voetbalwedstrijden muisstil.” Duidelijk, maar dat blijkt dus echt wel moeilijker dan het lijkt. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Lees verder onder de advertentie
