Beeld: Eigen beeld
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
De Zuid-Afrikaanse zomer werd ingeruild voor een natte, grijze Nederlandse kerst. Waar we als echte Hollanders doorgaans graag klagen over het weer deden we dat nu niet. Genoeg zonne-uren opgedaan het afgelopen jaar. Genoeg Vitamine D geabsorbeerd om de donkere dagen te kunnen trotseren. We landden op een grijs en grauw Schiphol. In de aankomsthal kregen de kinderen direct een kerstmuts op hun hoofd gedrukt door een jolige kerstman. De geur van de nabijgelegen oliebollenkraam zweefde langs.
Met de auto, tot de nok toe volgepropt met koffers en kerstcadeaus, reden we door een druilerig en grijs polderlandschap. Onderwijl naar buiten starend spotte ik langs de A6 zeker drie verschillende types roofvogels, een grazend groepje herten en een aangevreten konijn. Het had best wat weg van een safari in het Krugerpark. Het lokale radiostation van Kaapstad maakte plaats voor de Top 2000 en op de achterbank werden er vers aangeschafte stroopwafels verorberd.
‘Vrienden maken kun je overal op de wereld, maar je familie is blijvend. En laat een emigratie nou juist dat inzicht enorm versterken’
Eenmaal aangekomen bij de familie werden we verwelkomt door warme woonkamers, haardvuurtjes, overdadig veel kerstcadeaus en charmant gedekte tafels. Er werd gelachen, er werden kerstfilms gekeken. De kerstpuzzels uit de Volkskrant lagen traditiegetrouw op tafel, de bordspellen werden uit de kast getrokken en in alle mist en grauwigheid wandelden we optimistisch en met frisse neuzen door het bos.
In werkelijkheid zou je mij als een kerstmis-scepticus kunnen beschouwen. Een volgehangen kerstboom laat mij vrijwel onberoerd en van zoetsappige kersthitjes krijg ik ’t zuur. De kleuren rood en groen zitten niet in mijn kleurenpalet en van melige kersttruien met dronken rendieren word ik ook niet echt gelukkig. En dat de donkerste (en vaak ook koudste en/of natste) dag van het jaar precies in de aanloop naar al dit feestgedruis valt helpt ook niet mee.
Maar het was dit jaar, misschien júist dit jaar, dat ik me realiseerde hoe verbindend een ‘simpele’ feestdag als kerst eigenlijk kan zijn. In een tijd waarin we steeds meer digitaal communiceren en fysieke ontmoetingen vaak op de achtergrond raken (en waarin je besluit om aan de andere kant van de wereld te gaan wonen), is het samen vieren van kerst met familie iets speciaals.
Het zijn de tradities, de herinneringen, de gedeelde humor, de onvoorwaardelijke liefde. En met name die tradities geven een gevoel van rust en continuïteit. Het geeft structuur en betekenis aan een veelzijdige feestdag als kerst, waardoor het meer wordt dan alleen maar een dag in de agenda.
Vrienden maken kun je overal op de wereld, maar je familie is blijvend. En laat een emigratie nou juist dat inzicht enorm versterken. Kerst met familie. Niets is fijner dan dat.
Meer lezen van Laurie? Neem een kijkje op haar blogpagina!
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag