Bron: Eigen beeld
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
De Zuid-Afrikaanse zomer werd ingeruild voor een natte, grijze Nederlandse kerst. Waar we als echte Hollanders doorgaans graag klagen over het weer deden we dat nu niet. Genoeg zonne-uren opgedaan het afgelopen jaar. Genoeg Vitamine D geabsorbeerd om de donkere dagen te kunnen trotseren. We landden op een grijs en grauw Schiphol. In de aankomsthal kregen de kinderen direct een kerstmuts op hun hoofd gedrukt door een jolige kerstman. De geur van de nabijgelegen oliebollenkraam zweefde langs.
Met de auto, tot de nok toe volgepropt met koffers en kerstcadeaus, reden we door een druilerig en grijs polderlandschap. Onderwijl naar buiten starend spotte ik langs de A6 zeker drie verschillende types roofvogels, een grazend groepje herten en een aangevreten konijn. Het had best wat weg van een safari in het Krugerpark. Het lokale radiostation van Kaapstad maakte plaats voor de Top 2000 en op de achterbank werden er vers aangeschafte stroopwafels verorberd.
‘Vrienden maken kun je overal op de wereld, maar je familie is blijvend. En laat een emigratie nou juist dat inzicht enorm versterken’
Eenmaal aangekomen bij de familie werden we verwelkomt door warme woonkamers, haardvuurtjes, overdadig veel kerstcadeaus en charmant gedekte tafels. Er werd gelachen, er werden kerstfilms gekeken. De kerstpuzzels uit de Volkskrant lagen traditiegetrouw op tafel, de bordspellen werden uit de kast getrokken en in alle mist en grauwigheid wandelden we optimistisch en met frisse neuzen door het bos.
In werkelijkheid zou je mij als een kerstmis-scepticus kunnen beschouwen. Een volgehangen kerstboom laat mij vrijwel onberoerd en van zoetsappige kersthitjes krijg ik ’t zuur. De kleuren rood en groen zitten niet in mijn kleurenpalet en van melige kersttruien met dronken rendieren word ik ook niet echt gelukkig. En dat de donkerste (en vaak ook koudste en/of natste) dag van het jaar precies in de aanloop naar al dit feestgedruis valt helpt ook niet mee.
Maar het was dit jaar, misschien júist dit jaar, dat ik me realiseerde hoe verbindend een ‘simpele’ feestdag als kerst eigenlijk kan zijn. In een tijd waarin we steeds meer digitaal communiceren en fysieke ontmoetingen vaak op de achtergrond raken (en waarin je besluit om aan de andere kant van de wereld te gaan wonen), is het samen vieren van kerst met familie iets speciaals.
Het zijn de tradities, de herinneringen, de gedeelde humor, de onvoorwaardelijke liefde. En met name die tradities geven een gevoel van rust en continuïteit. Het geeft structuur en betekenis aan een veelzijdige feestdag als kerst, waardoor het meer wordt dan alleen maar een dag in de agenda.
Vrienden maken kun je overal op de wereld, maar je familie is blijvend. En laat een emigratie nou juist dat inzicht enorm versterken. Kerst met familie. Niets is fijner dan dat.
Meer lezen van Laurie? Neem een kijkje op haar blogpagina!
Iedere moeder heeft geheimen. De een eet stiekem chocolade in de badkamer, de ander liegt over hoeveel schermtijd haar kinderen écht krijgen. Maar sommige geheimen gaan verder dan kleine leugentjes om bestwil. Kaya (36) heeft een bijbaan die niet aan het licht mag komen.
Actrice en zangeres Birgit Schuurman (47) is altijd al druk, druk, druk in haar hoofd geweest. Toch kwam de ADHD-diagnose pas toen ze 45 was. Ze is samen met Sander en moeder van Chico (16) en Jimi (3).
Vandaag start de nieuwe campagne van stichting Hartekind: ‘Elk kinderhart dat stopt, is er één te veel’. Wij spraken ambassadeur, comedian en moeder van een hartekindje Nienke Plas over de roerige start van haar dochter Harley en hoe het nu met haar gaat. “Ik besef elke dag hoeveel geluk we hebben gehad.”
Een slaapfeestje voor zevenjarige meiden: cupcakes versieren, nagels lakken en een film kijken met popcorn. Klinkt als een droom, toch? Tot blijkt dat de matching pyjama’s van het feestje meer weg hebben van lingeriesetjes…
Jitske’s dochter Ivy zit sinds dit jaar op de basisschool. Elke woensdagmiddag hoopt haar dochter met iemand te kunnen spelen maar dit lukt maar zelden. Moet ik me zorgen maken, vraagt Jitske zich af?
Elke zondag vertelt een moeder over het verhaal achter het bedrag op haar bankrekening. Deze week: Op de betaalrekening van Rabia en Ivar staat precies genoeg om van rond te komen. Het bedrag dat ze verdiende met haar escortwerk tijdens haar studententijd staat veilig op een eigen rekening.