Bron: Eigen beeld
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (1). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
“De ondergaande zon kleurt de lucht in verschillende tinten roze, oranje en paars. Aan de horizon schittert het silhouet van een kudde olifanten. De dag komt ten einde in Kruger National Park. Een van de grootste safariparken in Zuid-Afrika en qua oppervlakte ongeveer gelijk aan de helft van Nederland. Het park staat bekend om z’n enorme variatie aan dieren en bevat dan ook de grootste diversiteit aan wildlife van het gehele continent Afrika, waaronder de befaamde ‘big five’ (tot zover uw reisleider, tot ziens).
Lees ook – Op safari in Zuid-Afrika met kinderen: ‘Zo trots dat ik dit aan ze kon laten zien’
Op de achterbank stuiteren twee figuren die te lang hebben stilgezeten. Lege pakjes drinken, klokhuizen en verfrommelde koekpapiertjes liggen verspreid tussen het kroost in. De kleine zoon probeert zijn knuffellama door de kier van het autoraam te drukken terwijl de grote zoon een leuke poging doet om mee te rappen met ‘break ya f**ing neck’ van Busta Rhymes (NEE dit is geen geschikte muziek voor een zesjarige en JA na uren Nijntje, Kinderen voor Kinderen en Annie M. G. Schmidt is er een tegenhanger van alle zoetsappigheid nodig). Ik geef onszelf meerdere denkbeeldige schouderklopjes voor het aangaan van deze activiteit: op safari met twee jonge kinderen.
Lees ook – Samyra: ‘Wij gaan niet naar de Efteling, maar naar de kinderboerderij’
De eerste twee uur verliepen vrij soepel. De jongste zoon dommelde na wat enthousiaste apengeluiden bij het zien van een baviaan al vrij vlot in slaap en de oudste zoon spotte met zijn scherpe oog enthousiast met ons mee. Daarbij kregen we de nodige kidsplaining – het met ongekende zelfverzekerdheid delen van totale nonsens – over het dierenrijk er gratis bij.
Na een volle ochtend turen, zoeken, verwondering en verrukking (vooral door het enthousiaste ouderpaar op de voorstoelen) vonden we het begrijpelijk dat er op de achterbank wat verveling begon op te treden. Wij zijn ook niet gek. Dus na het organiseren van wat versnaperingen en entertainment op de achterbank reden we weer verder.
Lees ook – 7 x gezonde bedtijdsnacks voor kinderen volgens een diëtiste
De oudste zoon was direct volledig in beslag genomen door twee springende loodgieters en een hulpeloze prinses. Op hetzelfde moment zagen we echter prompt in de verte het rode signaal van remlichten en een stuk of zes stilstaande auto’s. En in safariland weet je meteen; dáár moet je wezen. En jawel. Het was de hoofdprijs. Vier leeuwinnen met een stuk of negen welpjes. De moeders lagen samen uitgestrekt op een heuveltje. Ze leunden wat loom tegen elkaar aan. De welpjes stoeiend, stuntelend en struikelend om het moedergroepje heen. Momlife in het dierenrijk. Alsof ik mezelf zag zitten met m’n moedervriendinnen in de lokale speeltuin Het was schitterend. Ademloos sloegen we het tafereel gade.
“Volgende week maar weer naar de kinderboerderij dan”
Na veel enthousiaste geluiden keek onze zoon semi-geïnteresseerd op van zijn scherm: ‘Ohja…zóóó…wauw te gek zeg. Ja fantastisch!’, zei hij geconditioneerd. Gelijktijdig mompelde hij iets over de groene tunnel met een geheime gang die hij niet kon vinden. Onze kleinste dierenvriend leek ook weinig onder de indruk. Er zat een irritant zoemende bromvlieg op het raam die hij probeerde plat te drukken met zijn wijsvinger. Toen we verder reden begon hij ineens wel heel wild enthousiast op de autoruit te tikken. Hij bleek een geit te hebben gespot. Met bijbehorende geitimitaties (iets tussen gemekker en gebalk in) begon hij enthousiast naar de nietsvermoedende geit te zwaaien met een blik van ongekende blijdschap. Geiten, leeuwen. Voor kinderen kent het dierenrijk nauwelijks een hiërarchie. Volgende week maar weer naar de kinderboerderij dan.”
Meer lezen van Laurie? Neem een kijkje op haar blogpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
We hoeven het jullie niet te vertellen, maar het leven met kinderen is duur. En het wordt alleen nog maar duurder, want de vaste lasten gaan ook in 2025 weer flink omhoog.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Of je nu uit een warm nest komt of niet, je neemt altijd wel iets mee uit z’n jeugd waar je later mee worstelt. Wil je dat soort patronen doorbreken, misschien omdat je nu zelf een gezin hebt, dan is een familieopstelling geen slecht idee.
Als je de vieze was in de droger doet of tandpasta op je gezicht smeert, betekent dat niet dat je langzaam gek aan het worden bent. Het betekent dat je honderdduizend ballen tegelijk in de lucht houdt. Mag het dan alsjeblieft een keertje misgaan, ja?
Bella en Martin zijn hartstikke verliefd, maar toch komt seksen er nauwelijks van. Is het niet de baby die huilt, dan is het wel een ander kind dat het vuurtje weer weet te doven.