Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Ik zou willen dat iedereen met mijn vier maanden oude zoon kon knuffelen, maar er hoeft maar een vreemde naar ‘m te kíjken en hij zet het op een brullen.
Nou ja, als het een man is dan.
En op zo’n moment voel ik me best schuldig. Laatst waren we op een verjaardag en vond Mack het prima om gedragen te worden door onze nicht. Lachen, kletsen… maar toen een oom ‘m overpakte, was het hommeles. Wij vervolgens nadrukkelijk gezegd dat-ie dit tegenwoordig bij álle (voor hem) vreemde mannen heeft, maar goed – het was toch wat ongemakkelijk.
Lees ook
VIDEO: door deze truc stopt jouw baby onmiddellijk met huilen >
Stom eigenlijk dat je je hier als ouders opgelaten door voelt, want toegegeven: ook ik zou moord en brand schreeuwen als een onbekende kerel mij ineens op zou pakken. Maar een ‘leuk kind’ staat, hoe cru ook, synoniem voor een baby die lekker makkelijk, bij iedereen vrolijk en sociaal is. En nee, dat is onze Mack nu eenmaal niet bij iedereen.
Eenkennigheid? Ik weet het niet. Als ik Google moet geloven (I know, niet de beste opvoedingsleidraad maar je moet wat), begint die fase pas vanaf een maand of 6. Dan krijgen baby’s verlatingsangst en moeten ze even niets meer hebben van anderen. Al is niet ieder kind hetzelfde en misschien is die van ons wel wat vlotter in zijn ontwikkeling. In z’n spraak in elk geval wel, want man, die jongen kletst de oren van onze kop.
Wat het ook is: we moeten er gewoon aan toegeven. Ons niet schuldig voelen naar anderen toe en Mack lekker dicht bij ons houden. En zodra hij er zélf klaar voor is, geven we ‘m weer aan onze oom – kan hij knuffelen en kunnen wij ons eindelijk met twee handen vergrijpen aan de borrelhappen op tafel.
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels vier maanden oud.