Ze hoort het haar vriendinnen nog zeggen tijdens haar zwangerschap: vliezen breken voordat je weeën beginnen? Dat gebeurt alleen in films. Toch zat Malu’s vriend een jaar geleden, precies zoals in een film, op z’n knieën de grond te dweilen. Het was duidelijk: de bevalling was begonnen.
‘En hoewel ik de afgelopen twaalf maanden voor m’n gevoel meer heb meegemaakt dan ooit, lijkt die bewuste dag gisteren…’
Eigenlijk moet ik wel om mezelf lachen als ik eraan terugdenk. Ik, die notabene een paar maanden voor mijn bevalling nog riep dat ik ‘écht in het ziekenhuis wilde bevallen’, gilde vanuit mijn slaapkamer tijdens de weeën dat ik geen stap meer over de drempel ging zetten. Want zal je net zien: sta ik kreunend in de lift, komt de onderbuurman met twee volle, stinkende vuilniszakken binnenlopen. Of erger nog: met z’n enorme honden die altijd als speelse puppy’s op je afstormen… Ik bedacht me de meest abominabele scenario’s en had maar één doel: dat kind moest eruit. En snel ook.
Nadat mijn vriend mij ongeveer vijf keer liefkozend had gevraagd ‘of ik het écht zeker wist’, werd de boel in de slaapkamer gereed gemaakt…
Lees ook
9x bevallingsfoto’s waar je stil van wordt >
Het was pijnlijk. Bijna ondragelijk soms, maar als ik eraan terugdenk, zou ik het zo overdoen. Het gevoel dat ik thuis was en me omringd door mijn éigen spullen in een denkbeeldige cocon kon wikkelen, was onbetaalbaar. Mijn vriend en ik waren samen met mijn moeder en schoonmoeder een onoverwinnelijk team. En nog geen vijf uur nadat mijn vliezen waren gebroken, lag onze zoon op mijn borst.
Nu, precies twaalf maanden later, is dat miniding gewoon alweer 1 jaar. Hij kruipt, ontdekt de wereld, vormt een eigen mening en danst de hele dag. Hij is altijd vrolijk en als we niet uitkijken, rukt hij eigenhandig alle pannen uit de keukenkastjes.
Gek misschien, maar nu hij jarig is geweest, besef ik pas hóeveel er in een jaar tijd kan gebeuren. Maar ook hoeveel moois ons nog te wachten staat. Van z’n eerste stapjes tot eerste woordjes: ik kan nu al niet wachten. Al begint opvoeden dan wel pas écht ;).
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.