De kinderarts van het consultatiebureau vindt dat Mack qua spierkracht achterloopt ten opzichte van andere baby’s, maar als ze ons vervolgens naar de fysio doorverwijst, blijkt er niets met ‘m aan de hand…
Ik schrik me kapot als we op het consultatiebureau een brief vol ingewikkelde Latijnse benamingen in onze handen gedrukt krijgen. “Extra oefeningen heeft-ie echt nodig hoor”, zegt de arts. “Dat nekje wiebelt mij te veel. En trouwens, vanuit liggende positie neemt hij z’n hoofd nog niet mee en dat zou hij wel al moeten kunnen.” Mijn vraag of dit niet te maken heeft met het feit dat Mack met 37 weken geboren is, wuift ze vluchtig weg.
Goed, fysio. ‘Kan vast geen kwaad’, denk ik maar zodra we weglopen.
Eenmaal thuis kom ik er na wat speurwerk achter dat de niet-te-ontcijferen termen in de verwijsbrief zoveel betekenen als ‘slappe baby’ en ‘te lage spierspanning’. En toegegeven: ik hoef nog net niet aan de zuurstof. Mankeert hij nu iets ernstigs? Moeten we hem dagelijks uitputten met lastige oefeningen? En wat nu als hij op z’n eerste verjaardag nog niet zelfstandig kan zitten? Gelukkig heb ik een vriend die, ook al zou ons complete appartementencomplex in de hens vliegen, de kalmte bewaart: hij stelt me gerust en maakt een afspraak met een fysiotherapeut in de buurt.
Een paar dagen later zitten we met Mack bij Eline. Ze stelt zich voor, vertelt wat ze doet, waar ze vandaan komt (wat ik overigens al lang weet, want een uur eerder bladerde ik nog door haar vakantiefoto’s op Facebook – ik móet immers weten wie er aan de ledematen van m’n kind gaat sjorren…) en legt Mack op de behandeltafel. Na nog geen drie minuten stelt ze ons gerust: “Geen zorgen, ik zie niets geks bij ‘m. Hij doet het prima.”
Lees ook
Alles wat je wilt weten over de bezoekjes aan het consultatiebureau >
Hoor ik dit nu goed? Niets geks? Prima? En waar kwam dat ‘slappe baby’- en ‘lage spierspanning’-verhaal dan vandaan? Eline legt uit: “Je moet Mack even de tijd geven om te doen wat je van ‘m vraagt en die tijd hebben ze op het consultatiebureau nu eenmaal niet. Na één keer tillen denken ze misschien dat-ie het niet kan, maar kijk: hij tilt z’n hoofd gewoon op hoor, zonder hulp.”
Vriend knikt tevreden en ik haal opgelucht adem. En als Eline vervolgens oppert een brief naar het consultatiebureau te sturen met daarin háár bevindingen, kan mijn dag helemaal niet meer stuk. Zie je wel: dagenlang bezorgd voor niets. Maar goed, ook daar ben je moeder voor…
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels bijna vijf maanden oud.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?