Column Malu: ‘Waarom mijn baby nog niet op z’n eigen kamer slaapt’

Redactie Kek Mama

30 augustus, 2018 - 08:05

Leestijd: 2 minuten

De keuze om Mack naast ons in bed te leggen, was vooral een praktische: ik gaf borstvoeding en zat er niet op te wachten om bij elke kick die hij gaf naar een andere kamer te moeten lopen. Had hij honger? Dan hoefde ik geen stap te zetten. Makkelijker kon dus niet, maar één ding wist ik wel: zodra onze baby ook maar een beetje door zou slapen, verhuisden we ‘m naar zijn eigen kamer. 

‘Ik wil die momenten niet missen’

Nu zijn we een paar maanden verder en slaapt hij redelijk goed door. En toch kan ik het niet over m’n hart verkrijgen om z’n bed over te zetten. Niet voor hem, maar vooral niet voor mezelf: ik vind het heerlijk om onze kamer binnen te lopen en zijn gesnurk te horen, in slaap te vallen met af en toe een piepje of kreuntje op links en ’s nachts naar z’n lieve gezicht te staren. Het klinkt misschien overdreven, maar ik wil die momenten niet missen. Nu nog niet. 

Lees ook
Moeder krijgt commentaar op co-sleeping en bijt van zich af >

‘Zo lang mogelijk’

Als een mantra blijf ik zeggen dat Mack ‘het vast zal voelen’ als hij niet meer naast ons ligt en beter slaapt in een ruimte met mensen om zich heen, maar als ik eerlijk ben, denk ik dat hij het prima zou doen op z’n eigen kamertje – ik zeg dit alles alleen om goed te praten dat ik ‘m zo lang mogelijk bij me wil houden.

‘Een paar keer knipperen’

Is dat gek? Onverstandig? Misschien wel, maar hij wordt al zo snel groot. Een paar keer knipperen en hij is aan het puberen. En dan wil hij écht niet meer naast ons liggen. Dus zolang het nog kan, blijf ik lekker genieten van Macks piepjes: slapen in z’n eigen kamer kan altijd nog.