Malu Pesulima (28) woont samen met Romano en is moeder van Mack (2).
‘Wat? Is jouw zoon tweeënhalf en praat hij nog niet?!’ Ja, beste kassajuffrouw, mijn zoon is tweeënhalf en nee, hij praat nog niet. Dus stop alsjeblieft met ’m te vragen of hij van raceauto’s houdt en steek die Max Verstappen-spaarkaart ergens waar de zon niet schijnt. Dank u…
Natuurlijk reageerde ik niet zo fel (ik stamelde eerder iets als: “Ja… ach, typisch jongens, hè?”), maar ik had het wel wíllen roepen. Want hoe goedbedoeld ook: ik vind het best lastig als een volstrekt onbekende z’n mening geeft over de taalontwikkeling van mijn kind. Ons leven staat al maanden in het teken van consultatiebureau-bezoekjes, de KNO-arts, logopedie en het audiologisch centrum. Dus als iemand er tijdens het inladen van m’n dubbellaagse toiletrollen en 30+ kaas óók nog een plasje over wil doen, heb ik er soms genoeg van.
Zelf pieker ik al lang niet meer over het feit dat Mack verbaal achterloopt, want ons kind maakt vriendjes als de beste. Hij is lief, grappig, zachtaardig en zijn lach is zo aanstekelijk dat hij er iedereen mee inpakt. Met z’n ogen dicht ziet hij het verschil tussen een stegosaurus en een brachiosaurus. En hij kent nu al meer Engelse woorden dan z’n moeder. Maar ze uitspreken? Of simpelweg vertellen wat hij op z’n boterham wil? Ho maar. Mack doet lekker waar hij zelf zin in heeft.
Lees ook
Leren praten: hoe werkt dat bij kinderen? >
Dat blijkt weer wanneer hij na tweeënhalfjaar ‘ah-en’ en ‘uh-en’ ineens zijn eerste woordje zegt. Even denk ik dat het een toevalstreffer is, maar als hij vol trots naar de foto van Romano wijst en toch heel duidelijk ‘papa’ roept, weet ik het zeker.
We zijn nu een paar weken verder en Mack heeft het woord ‘papa’ helemaal ontdekt. Mama is papa, oma is papa, opa is papa en hond Ziggy is papa. Ik ben apetrots. Op m’n eigenwijze peuter die zich niet zomaar laat vertellen wat hij wel en niet moet doen, maar ook op Romano. Want als er iemand mag pronken met de titel ‘eerste woordje ooit’, dan is hij het wel.
Deze column staat in Kek Mama 02-2021.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Christine (27) geeft les aan groep 7.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.