Malu’s zoon is inmiddels anderhalf jaar oud en vertikt het om te lopen. Zelf maakt ze zich daar niet zo druk om, maar haar omgeving vindt er daarentegen wel wat van.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik wil toch even iets met je bespreken’, zegt de crècheleidster terwijl ik Mack in z’n jasje wurm. ‘Mack loopt nog steeds niet en als we hem vergelijken met leeftijdsgenoten, vinden we ‘m slap in zijn beentjes. Oefenen jullie thuis veel? En heb je het hier al met het consultatiebureau over gehad?’
Lees verder onder de advertentie
Dat heb ik niet en direct krijg ik het gevoel dat ik haar verantwoording schuldig ben. ‘Kinderen die te vroeg geboren zijn, zijn altijd wat langzamer toch? En het blijft een jongetje hè, die zijn nooit zo vlot…’
Al bedoelt ze het goed, de hele weg naar huis pieker ik: de crècheleidster is immers niet de eerste die het onderwerp ‘lopen’ aanhaalt. Toch kan ik mezelf na een frisse blik van De Vriend wel voor mijn kop slaan. Want waarom probeerde ik de ontwikkeling van mijn zoon te rechtvaardigen? Natuurlijk krab ik mezelf weleens achter m’n oren als ik hoor dat een kind van een vriendin al vóór z’n eerste verjaardag liep – de eerste maanden kreeg ik nog net geen hartverzakking als Mack zich niet volgens ‘het boekje’ ontwikkelde -, maar als ik één ding heb geleerd in die luttele maanden als moeder, is het dat geen kind hetzelfde is.
Lees verder onder de advertentie
‘Liever lui dan moe’
Mack is van het soort ‘liever lui dan moe’. Daarbij is hij als de dood om te vallen, extreem voorzichtig en beslist geen waaghals. Hierdoor doet hij alles op zijn tempo. En dat is prima. Overigens wil dat niet zeggen dat we ons kind nooit stimuleren om te lopen (hij loopt langs kasten en tafels, het huis wordt geregeld omgebouwd tot miniparcours en het loopwagentje duwen we vaak genoeg onder zijn neus), maar zodra we merken dat hij er geen zin meer in heeft, stoppen we. Want echt, hij gaat heus wel een keer los lopen. Zodra hij er zelf aan toe is.
Lees verder onder de advertentie
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels anderhalf jaar oud.
Meer Kek Mama? Schrijf je in voor de nieuwsbrief en krijg elke week het laatste nieuws, persoonlijke verhalen, fijne (uit)tips en grappige fotoseries in je mailbox >
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.