Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
Sinds ik kinderen heb, ben ik gefascineerd door het cliché ‘je krijgt er zoveel voor terug’. Deze ruilhandel begint al bij de bevalling, waar je als wisselgeld voor de baby wordt verblijd met zaken als hechtingen, stolsels en een heel stuk extra buik. Daarna volgen cadeaus als slaapgebrek, babyspuug en de stress om een huilende baby die je zo graag wil troosten zonder een idee van wat er aan de hand is. Maar uiteraard ook diezelfde schattige baby die zomaar een nacht op stelten kan zetten om ’s ochtends met zo’n oogverblindende glimlach te komen dat je – hier geldt dat andere cliché – die doorwaakte uren ook zo weer vergeten bent (tot het vier uur ’s middags is en je bijna in slaap valt boven je Cup-a-soup). En na de babytijd volgen dan nog cadeaus als de peuterpuberteit en de nee fase.
Lees ook – Deze hilarische illustraties vatten het ouderschap perfect samen >
In ieder geval is de geschenkenmand na het krijgen van een kind eindeloos en de variatie aan wat je er dan allemaal voor terugkrijgt reuze, al kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat wie het cliché uitspreekt doelt op al die hoogtepunten en wat minder op de onverwachte bijzaken.
“Mijn indruk is dat wie het cliché uitspreekt doelt op de hoogtepunten en minder op de onverwachte bijzaken”
Mij leek dat, nu we hier de baby- en peuterfase ontgroeid zijn, het cliché ook zou ophouden te bestaan. Geen ondergespuugde kleding meer (althans niet op dagelijkse basis), wel nachten waarin er gewoon wordt geslapen en bij huilen is het zo handig dat het kind in kwestie kan vertellen wat er aan de hand is. Maar zoals dat gaat met ouderschapsclichés: het blijkt nog springlevend, ik vermoed tot ver na de achttiende verjaardagen.
Zo sjouwde ik Casper, inmiddels 25 kilo, onlangs de trap op nadat hij ’s avonds in de auto in slaap was gevallen. “Jeetje”, verzuchtte ik liefdevol terwijl zijn hoofd op mijn schouder lag en ik hijgend boven aankwam. “Je wordt zwaar, lieverd.” En ook al was hij half in slaap en dacht ik niet eens dat hij me hoorde, toch deed hij zijn mond open en zei, naar ik vrees honderd procent gemeend: “Ja, mam. Jij ook.” Wat ik zeg: je krijgt er zoveel voor terug. Dit artikel staat in Kek Mama 10-2022. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]