Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
Sinds ik kinderen heb, ben ik gefascineerd door het cliché ‘je krijgt er zoveel voor terug’. Deze ruilhandel begint al bij de bevalling, waar je als wisselgeld voor de baby wordt verblijd met zaken als hechtingen, stolsels en een heel stuk extra buik. Daarna volgen cadeaus als slaapgebrek, babyspuug en de stress om een huilende baby die je zo graag wil troosten zonder een idee van wat er aan de hand is. Maar uiteraard ook diezelfde schattige baby die zomaar een nacht op stelten kan zetten om ’s ochtends met zo’n oogverblindende glimlach te komen dat je – hier geldt dat andere cliché – die doorwaakte uren ook zo weer vergeten bent (tot het vier uur ’s middags is en je bijna in slaap valt boven je Cup-a-soup). En na de babytijd volgen dan nog cadeaus als de peuterpuberteit en de nee fase.
Lees ook – Deze hilarische illustraties vatten het ouderschap perfect samen >
In ieder geval is de geschenkenmand na het krijgen van een kind eindeloos en de variatie aan wat je er dan allemaal voor terugkrijgt reuze, al kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat wie het cliché uitspreekt doelt op al die hoogtepunten en wat minder op de onverwachte bijzaken.
“Mijn indruk is dat wie het cliché uitspreekt doelt op de hoogtepunten en minder op de onverwachte bijzaken”
Mij leek dat, nu we hier de baby- en peuterfase ontgroeid zijn, het cliché ook zou ophouden te bestaan. Geen ondergespuugde kleding meer (althans niet op dagelijkse basis), wel nachten waarin er gewoon wordt geslapen en bij huilen is het zo handig dat het kind in kwestie kan vertellen wat er aan de hand is. Maar zoals dat gaat met ouderschapsclichés: het blijkt nog springlevend, ik vermoed tot ver na de achttiende verjaardagen.
Zo sjouwde ik Casper, inmiddels 25 kilo, onlangs de trap op nadat hij ’s avonds in de auto in slaap was gevallen. “Jeetje”, verzuchtte ik liefdevol terwijl zijn hoofd op mijn schouder lag en ik hijgend boven aankwam. “Je wordt zwaar, lieverd.” En ook al was hij half in slaap en dacht ik niet eens dat hij me hoorde, toch deed hij zijn mond open en zei, naar ik vrees honderd procent gemeend: “Ja, mam. Jij ook.” Wat ik zeg: je krijgt er zoveel voor terug. Dit artikel staat in Kek Mama 10-2022. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.