Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (3).
Winter en ik, het is geen match. Ik ben er gewoon niet voor gemaakt. Natte kleddersneeuw in je gezicht en alles is grijs. Ik bibber van grofweg oktober tot maart en klaag steen en been.
Afgelopen winter besloot ik echter dat het uit moest zijn met dat gezeur. In plaats daarvan wilde ik me storten op iets troostends en om redenen die mijzelf nog niet helemaal duidelijk zijn, moest dat iets in de keuken worden.
Dat is op zichzelf bijzonder te noemen, want ik ben geen keukenprinses en omdat ik getrouwd ben met iemand die toevallig wel lekker kan koken, waag ik me meestal niet bij het aanrecht. Waar ik prikkend met een vork concludeer ‘nahhhh, prima hoor, denk ik, ongeveer’, staat Erik met chirurgische precisie het vlees te bestuderen op exact de juiste gaarheid. Dat ik nog nooit uit eigen beweging een kernthermometer bij mijn keukenactiviteiten heb betrokken, blijft een gegeven waar hij niet over uit kan. Het moge duidelijk zijn wie er bij ons meestal kookt.
Maar het leek me zo zen, comfortfood bereiden en dat met gesloten gordijnen en kaarsen aan opeten. Inclusief goede gesprekken aan tafel. Ik was even vergeten dat mijn kinderen niet houden van goede gesprekken en wel van met de achterkant van hun lepel in hun mond proberen elkaar te voeren, maar goed, het idee was leuk. Ik legde me toe op het maken van soep, omdat het echt heel moeilijk is om soep te laten mislukken. Iets waar ik overigens wel in slaagde, want minestronesoep-van-restjes heeft z’n beperkingen. Mijn moeder noemde zoiets vroeger ‘aangeveegde groentewinkel’. Geen succes. Maar het moet gezegd: verder draaide ik het ene huzarenstukje na het andere in elkaar, en mijn kinderen maar slurpen.
Lees ook
Fotoserie: geen held in de keuken? Je bent niet de enige >
Maar het soepseizoen zit erop, dus ik moet iets nieuws. Overmoedig geworden door mijn succes, besloot ik me toe te leggen op het bereiden van vis-uit-de-oven-achtige maaltijden. Ik vind dat altijd zo lekker gezond klinken, en zomers, en bovendien te doen, want: vis, groenten, oven, klaar. Een recept heb ik niet nodig, want op gevoel kom je in de keuken verder. Deze laatste wijsheid heb ik van Erik, voor wie dat ook daadwerkelijk geldt.
Helaas blijk ik dat gevoel een beetje te missen. Vorige week zette ik iets op tafel dat ik zo lekker uit de losse pols had gemaakt. “Ik
weet het niet”, probeerde Erik het nog aardig te brengen. “Het smaakt niet echt naar zalm.” En toen gooiden we het geheel maar weg en ontdooiden een restje van mijn wintersoep. Maar niet getreurd, de lente duurt nog lang. Voordat ik een nieuwe winterhobby neem, gaat die vis me lukken.
Deze column staat in het Kek Mama 03-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.