Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (2).
Wie zo nu en dan wat op internet rondneust, kan zichzelf al snel een wijsgeer noemen. Aan wijsheden geen gebrek, zeker waar het het moederschap betreft. Doorgaans word ik er al snel wat kriegelig van, want ja, een kind is het allermooiste wat je kan overkomen en zeker, je kind raakt je ziel en o ja, absoluut, aan het einde van je leven zal niemand vragen hoeveel geld je hebt verdiend, maar in de dagelijkse praktijk moeten er hypotheken betaald en zijn kinderen – althans die van mij – naast een heleboel andere dingen soms ook kleine schreeuwerds die mijn huis overhoop trekken als ik net een uur heb opgeruimd en gewoon heel, héél even wil koken zonder dat er een plantenpot sneuvelt.
Helaas gaat de prijs voor goed moederschap op dergelijke momenten aan mijn neus voorbij. Dat geldt ook in de ochtendspits als er tergend traag yoghurt wordt gegeten en jassen worden aangetrokken. Of nog beter: als er ineens twee junioren voorbijkomen in hun blote billen terwijl we nog ongeveer anderhalve minuut hebben om op school te komen. ‘Is toch grappig, mama?’ Mwah, mama lijkt op dat moment meer op een overwerkte sergeant-majoor die de boel in het gareel staat te schreeuwen, omdat a) mama van nature niet erg geduldig is en b) de deur van de school nou eenmaal op een bepaald moment sluit.
Maar toen kwam ik tussen al die internetwijsheden iets tegen waarbij ik in eerste instantie wat sarcastisch zat te kijken, want o ja, daar heb je er weer eentje. Het ging zo: The way you speak to your children becomes their inner voice. Ik gniffelde er wat om en deed het af als ‘leuke theorie, maar ik leef in de praktijk’.
Het vervelende was alleen: deze ging niet uit mijn hoofd. Als dit waar is, horen mijn kinderen de rest van hun leven een sergeantmajoor in hun hoofd: ‘Schiet op! Niet doen! Waarom doe je nou [vul willekeurige stoute actie in]! Kan het nóg langzamer?!’ Best ongezellig. Niet dat ik ze wil opvoeden tot kleine narcisten die de hele dag horen ‘ik ben het meest geweldige wat de wereld ooit heeft voortgebracht en alles wat ik doe is per definitie excellent, daarom ga ik nu expres deze plantenpot omgooien en iedereen zal applaudisseren’, maar ik zie zeker ruimte voor verbetering.
Vooral nu ik sinds het oudergesprek op school weet dat de juf speciale ‘ont-niet’-dagen in het leven heeft geroepen. Dan is het woord ‘niet’ verboden en praat iedereen positief. Heel eerlijk: daar kan ik nog wat van leren. En dus ga ik ermee aan de slag. Echt. Zodra ik de plantenpot heb opgeruimd.
Deze column staat in het Kek Mama 01-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.