Beeld: Getty
Kek Mama-columnist Mariëtte Middelbeek zet elke week persoonlijk, herkenbaar en met humor de zaken voor je op een rij. Deze week: het consultatiebureau.
Mariëtte werd aan alle kanten gewaarschuwd voor het consultatiebureau. Nu is het haar favoriete hang-out.
Vele waarschuwingen waren mijn deel toen ik een jaar of twee geleden moeder werd. Een samenvatting: die mommy muffin top gaat nooit meer weg, en berg je voor het consultatiebureau. Dat eerste bleek waar, wat mij deed vrezen voor het tweede. Horrorverhalen kwamen mijn kant op: hoogbejaarde betweters met samengeknepen ogen en rode pennetjes zullen kruisjes achter je naam zetten als je twee minuten te laat bent dan wel voor het zesde jaar stopt met borstvoeding. Weegt je kind een nul komma nul één gram te veel of te weinig, dan beginnen sirenes te loeien in de spreekkamer en dien je je te verantwoorden over de fruit- en groente-inname van je baby van zes maanden en wie wil overleven in de consultatie-jungle kan maar beter nooit toegeven dat in de krochten van haar keukenkasten wellicht een aangebroken fles aanmaaklimonade te vinden is.
Sidderend bereidde ik me voor op de eerste afspraak, meteen een vuurdoop, want: huisbezoek. Ik zoog en boende me een ongeluk, wat gezien mijn postnatale staat een slecht idee was. Enigszins bleekjes deed ik die middag de deur open, hopend dat mijn zoon niet in de halve minuut die ik de kamer verliet uit de box zou vallen ofzo, wat niet erg waarschijnlijk was, want hij was acht dagen. De jeugdverpleegkundige die binnenkwam leek me erg aardig, maar ik kon natuurlijk niet vertrouwen op mijn waarnemingen, want getuige de verhalen die ik had gehoord, werken er op consultatiebureaus uitsluitend heksen en kenaus met een grote zweep.
Nou, twee jaar en nog een kind verder wacht ik nog steeds op die zweep. Ik weet dat het heel erg done is om over het consultatiebureau te klagen, maar eerlijk gezegd irriteert me dat een beetje. Als ik zeg dat ik het er wel prima vind, word ik raar aangekeken. Maar zo erg is het allemaal niet. De groeimarges zijn zo ruim dat zelfs mijn peutertank erbinnen valt, de keuze voor borst of fles wordt genoteerd in het dossier maar niet beoordeeld (ik had nog gehoopt op een sticker wegens vijf maanden borstvoeding, maar helaas) en ik heb nog net geen tegeltjes laten maken met de uitspraak: ‘Vlekjes komen, vlekjes gaan.’ Dat de verpleegkundige een keer opmerkte dat alle baby’s liggend beginnen en lopend eindigen en daar tussenin allemaal iets anders doen, vond ik ook wel lekker relativerend. Oké, mijn zoon van bijna een jaar kroop nog niet, ja dus?
Dat betekent niet dat de consultatiebureaumensen en ik elkaar altijd zitten te vertellen hoe blij we met elkaar zijn. Natuurlijk zijn er weleens dingen. Zo ben ik van mening dat Casper (nu 2) nog steeds best met een fles Nutrilon naar bed kan, het consultatiebureau pleit voor pap-van-een-bordje. Da’s leuk, maar die fles is hier heilig aangezien Casper er altijd zo lekker op slaapt en slaap is een groot goed. Ben ik eerlijk over, vinden ze prima. Toen Nora’s heupen laatst niet helemaal recht bleken te staan vond ik de subiet ingelaste echo wat overdreven, maar goed, we gingen en alles bleek in orde. Ik heb zelfs opgebiecht dat Nora het grootste deel van de tijd halverwege de nacht in ons bed eindigt. Niet eens een opgetrokken wenkbrauw.
Dit weekend was ik op een verjaardag. Iemand zei ‘het is wat met het consultatiebureau’, waarop anderen begonnen te knikken en iedereen allerlei voorbeelden wist op te dissen waaruit bleek dat het consultatiebureau uitsluitend is uitgevonden om ouders te irriteren. Daarna kwam het volgende klaagonderwerp ter tafel: het weer, want daar deugde ook maar weinig van deze zomer. Ik overwoog over de treinen te beginnen, maar deed het toch maar niet.
.
Mariëtte Middelbeek (33) is schrijver en chef redactie van Kek Mama. Ze is getrouwd met Erik, met wie ze zoon Casper (2) en dochter Nora (6 maanden) heeft.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Stap je vol optimisme het consultatiebureau binnen, blijkt je kind te mager, te wild of valt er wel iets anders aan te merken waardoor je met een ingestort moeder-ego het pand weer verlaat. Drie moeders delen hun ervaring.
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Amber en Gijs hebben financieel niets te klagen, maar ze zijn het erover eens dat het compleet uit de hand is gelopen met Ambers uitgavenpatroon in de decembermaand: ‘Decemberuitgaven lopen uit de hand’.
Al voordat ze hem ontmoet had, wist Anusha dat Milan van avontuurlijke en extreme seks hield. Zelf is ze nu ook helemaal thuis in de wereld van het swingen en BDSM.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.