Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (3).
Ik heb een beetje een vreemd hoofd. Niet zozeer van de buitenkant (of wel, maar dat is nu even niet relevant), maar ik heb altijd een hoofd gehad met heel veel haakjes waaraan enorme hoeveelheden nutteloze informatie bleef hangen. Zo wist ik tot ver in mijn twintiger jaren alle verjaardagen van mijn klasgenootjes van de basisschool uit mijn hoofd plus alle namen van de manegepaarden waarop ik ooit had gereden en zo nog een hele zwik voorbeelden die ik me nu niet meer kan herinneren, want dat is nou precies het probleem.
Er is de laatste tijd iets mis met mijn hoofd. Het begon toen ik zwanger was van Casper en de haakjes waaraan normaal van alles bleef hangen, veranderden in spiegelgladde glijbanen, eindigend in het grote niets. Weg verjaardagen van basisschoolklasgenootjes (niet erg), weg manegepaarden (valt mee te leven), maar ook weg mijn vermogen dat ik altijd wist waar alles lag opgeborgen – wat best handig was met een man in huis die zijn sleutels nog kwijtraakt als ze gewoon in de deur zitten.
Ik bleek sowieso een groot slachtoffer van zwangerschapsdementie. Toen ik zwanger was van Nora verblijdde ik Bol.com eens met 1600 euro die niet voor Bol.com was bestemd. Ik bellen, met een nogal ongemakkelijk gesprek tot gevolg. “Zei u echt zéstienhonderd?” Ik kreeg het uiteraard terug, gelukkig. In dezelfde periode was het in ons huis gebruikelijk zoekgeraakte spullen te zoeken in de koelkast, want grote kans dat ik ze daarin had opgeborgen. Behalve mijn telefoon, want die liet ik doodleuk op een vliegveld liggen, waar ik pas achter kwam toen we al met één been in het toestel stonden.
“Het gaat wel weer over”, beweerde ik optimistisch. Maar helaas, na de zwangerschap ging er helemaal niets over. Van lopende Winkler Prins ben ik veranderd in een lijstjesjunk, het grootste deel van de tijd staat er een letter op mijn hand omdat ik iets moet onthouden. De term ‘vergeten groente’ slaat bij ons thuis op alles wat ik dubbel aanschaf, omdat ik niet meer weet dat er nog grote voorraden in huis zijn, en afgelopen week liep ik al append met groeiende paniek mijn telefoon te zoeken.
Lees ook
Column Mariëtte: ‘Ik kan nog wat leren van de ‘ont-niet’-dagen op school’ >
Ik heb de hoop op de terugkeer van mijn geheugen inmiddels opgegeven. In plaats daarvan investeer ik in grote hoeveelheden opschrijfboekjes. De paar haakjes die over zijn, hangen vol met info als de complete tekst van de YouTube-klassiekers Tsjoe tsjoe wa en Johnny Johnny en dat ik nog oude overhemden moet inleveren voor het thema ‘kunst’ op school. Waarvoor ik vorige week al een O op mijn hand zette, maar ik vergat uiteraard waar die voor stond.
Deze column staat in het Kek Mama 03-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.