Beeld: Nine IJff
Mariëtte Middelbeek is auteur en columnist en mamavlogger voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Ik ben niet zo goed in afscheid nemen. Zelfs na een week in een vakantiehuis loop ik het hele huis door en moet ik elke kamer gedag zeggen, ook het opslaghok dat ik de hele week heb vervloekt omdat ik er tachtig keer mijn teen heb gestoten. Het gevoel ‘dit komt nooit meer terug’ vind ik gewoon moeilijk. Ik ben goed in eerste keren, niet in laatste keren, hoewel daar – zo hoorde ik een wijsgeer een keer zeggen – ook veel moois in kan schuilen.
In de categorie ‘groot afscheid’ heb ik gelukkig niet zo heel veel ervaring: mijn beide ouders leven nog, die van Erik ook, en hoewel ik mijn liefste oom en tante helaas moet missen, weet ik dat het een zegen is dat ik maar zo weinig begrafenissen heb bijgewoond.
Onlangs moest er helaas toch echt afscheid worden genomen in huize Middelbeek. Na zeventien jaar kon ons hondje echt niet meer. We zaten er al een tijd tegenaan te hikken, maar toch hadden we het vakkundig keer op keer uitgesteld. Ach, hij kan nog wel even voort met pillen, hij loopt toch nog?
Maar op een gegeven moment weet je dat het klaar is en dus belde ik met lood in mijn schoenen de dierenarts. Voor iemand die het opslaghok al met moeite gedag zegt, is dit natuurlijk een enorm ding. Tranen met tuiten huilde ik in de aanloop naar het moment, terwijl ik ondertussen de kinderen maar bleef vertellen dat Bobo het niet erg vond, dat hij moe was en ziek, dat de dood bij het leven hoort en dat hij er niets van zou merken. Al die clichés troostten hen net zo min als mij, maar goed, je moet wat.
Lees ook
Zo kun je iemand bijstaan die met verlies te maken heeft >
Op het moment suprême had Casper duizend vragen die de dierenarts heel lief beantwoordde, was Nora vooral stil en probeerden Erik en ik onszelf en de kinderen erdoorheen te loodsen. Ik vroeg me echt af of we er goed aan hadden gedaan ze erbij te laten zijn, maar toen Nora bloemetjes plukte en die bij Bobo in z’n mandje legde, Casper nog een laatste aai gaf en ze vervolgens aan elkaar alle clichés vertelden die ik ze eerder had geleerd, dacht ik: ja, ook dit moeten ze leren. Een oefening in groot afscheid, dat hopelijk nog heel lang niet komt.
Deze column staat in Kek Mama 12-2021.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.