Beeld: Nine IJff
Mariëtte Middelbeek is auteur en columnist en mamavlogger voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Ik ben niet zo goed in afscheid nemen. Zelfs na een week in een vakantiehuis loop ik het hele huis door en moet ik elke kamer gedag zeggen, ook het opslaghok dat ik de hele week heb vervloekt omdat ik er tachtig keer mijn teen heb gestoten. Het gevoel ‘dit komt nooit meer terug’ vind ik gewoon moeilijk. Ik ben goed in eerste keren, niet in laatste keren, hoewel daar – zo hoorde ik een wijsgeer een keer zeggen – ook veel moois in kan schuilen.
In de categorie ‘groot afscheid’ heb ik gelukkig niet zo heel veel ervaring: mijn beide ouders leven nog, die van Erik ook, en hoewel ik mijn liefste oom en tante helaas moet missen, weet ik dat het een zegen is dat ik maar zo weinig begrafenissen heb bijgewoond.
Onlangs moest er helaas toch echt afscheid worden genomen in huize Middelbeek. Na zeventien jaar kon ons hondje echt niet meer. We zaten er al een tijd tegenaan te hikken, maar toch hadden we het vakkundig keer op keer uitgesteld. Ach, hij kan nog wel even voort met pillen, hij loopt toch nog?
Maar op een gegeven moment weet je dat het klaar is en dus belde ik met lood in mijn schoenen de dierenarts. Voor iemand die het opslaghok al met moeite gedag zegt, is dit natuurlijk een enorm ding. Tranen met tuiten huilde ik in de aanloop naar het moment, terwijl ik ondertussen de kinderen maar bleef vertellen dat Bobo het niet erg vond, dat hij moe was en ziek, dat de dood bij het leven hoort en dat hij er niets van zou merken. Al die clichés troostten hen net zo min als mij, maar goed, je moet wat.
Lees ook
Zo kun je iemand bijstaan die met verlies te maken heeft >
Op het moment suprême had Casper duizend vragen die de dierenarts heel lief beantwoordde, was Nora vooral stil en probeerden Erik en ik onszelf en de kinderen erdoorheen te loodsen. Ik vroeg me echt af of we er goed aan hadden gedaan ze erbij te laten zijn, maar toen Nora bloemetjes plukte en die bij Bobo in z’n mandje legde, Casper nog een laatste aai gaf en ze vervolgens aan elkaar alle clichés vertelden die ik ze eerder had geleerd, dacht ik: ja, ook dit moeten ze leren. Een oefening in groot afscheid, dat hopelijk nog heel lang niet komt.
Deze column staat in Kek Mama 12-2021.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]