Beeld: Nine IJff
Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
In een werkontwijkend moment was ik verzeild geraakt in Facebookreacties onder een bericht over een kleuterjuf die iets niet naar behoren had gedaan. Categorie klein leed, een kind dat, volgens de ouders, door de juf niet op waarde was geschat, want Pietertje had de letter S foutloos geschreven en was – ik chargeer even – door de betreffende leerkracht niet met spoed aangemeld voor de universiteit.
Luister ook naar – Prestatiedruk bij kinderen: ‘Toen mijn kind bleef zitten, wilde ik de juf ompraten’ >
In de reacties ging het al snel niet meer over Pietertje en het gros van de reageerders had het artikel niet gelezen, maar sloeg aan op de kop waarin de juf werd zwartgemaakt. Want halló, ook hún kind werd door de leerkracht niet gezien/ onterecht bestraft/ vergiftigd met doodgewone leerstof/ voor altijd verpest met een aflevering van Moffel en Piertje/ om onbegrijpelijke redenen niet in de plusklas geplaatst/ ten onrechte niet bejegend met een prinsen- of prinsessenbehandeling.
“Ik heb letterlijk gehuild toen ik in een keer in een profiel van een van mijn kinderen las ‘Wat ben ik trots op hoe jij bent gegroeid’ – ik bedoel: dat is toch liefde?”
Hoe langer ik las, hoe bozer ik werd; 419 reacties en niet één positief. Niet één ouder die zei: ik ben eigenlijk hartstikke blij met de juf/ meester, ik heb oeverloos respect voor het in bedwang houden van dertig kinderen, voor het eindeloze geduld dat je als leerkracht moet hebben, voor het elke dag weer klaarstaan om mijn kind te helpen met groeien, voor de vele knuffels, pleisters (letterlijk dan wel figuurlijk) en complimenten die dagelijks worden uitgedeeld, voor het invullen van dertig leerlingprofielen met voor elk kind een lief woord (ik heb letterlijk gehuild toen ik in een keer in een profiel van een van mijn kinderen las ‘Wat ben ik trots op hoe jij bent gegroeid’ – ik bedoel: dat is toch liefde?), voor het te woord staan van veeleisende ouders, voor het dealen met diverse uitdagingen binnen of buiten het autistisch spectrum – kortom, voor alles wat er van leerkrachten wordt verwacht. Ongetwijfeld zullen er hier en daar weleens steken vallen – in welke baan niet? Maar ik pleit voor 419 complimenten voor de juffen en meesters van Nederland, en gewoon een beetje hulde voor wat zij elke dag doen. Dit artikel staat in Kek Mama 09-2022. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Jaimie Vaes heeft turbulente jaren achter de rug. In een video van Fawry not Sawry vertelt ze openhartig over het contact met haar ex Jorik Scholten, het alleenstaande moederschap en het autisme van haar zoontje Lío (5).
Als ouder doe je er alles aan om je kind veilig te houden. Maar helaas heb je dat niet altijd zelf in de hand. Lina’s ergste nachtmerrie werd werkelijkheid: haar zoon verdween van de opvang. De redder? Zijn GPS tracker.
Een treinrit kan een spannend uitje zijn. Niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als ouder. Denise (36) nam haar vijfjarige dochter voor het eerst mee met de trein, maar dat avontuur liep anders dan verwacht.
Ah, Harry Potter! Die magische wereld waar iedereen – van kinderen tot volwassenen – zich in kan verliezen. Maar voordat je je mini-me introduceert aan Zweinstein, rijst de vraag: op welke leeftijd is dat eigenlijk een goed idee? Want hoewel het eerste boek begint met een elfjarige Harry die nog geen vlieg kwaad doet (behalve […]
Daten na een scheiding, het zit niet altijd mee. Anouk dacht een goede klik te hebben met haar date, tot ze samen in bed belandden. En de dag erna kreeg ze nog een Tikkie ook.