Mariëtte Middelbeek is auteur en columnist en mamavlogger voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Lees verder onder de advertentie
Hier in huis wemelt het van de kalenders. Je zou bijna denken dat ik een vreemde neiging tot hoarden heb of wanhopig probeer grip te krijgen op de tijd, maar het gaat hier om een ander soort kalenders, namelijk A4’tjes met daarop een aantal vakjes, meestal veertien. Voor elk vakje kan een sticker worden verdiend, maar uiteraard alleen door netjes te doen wat je moeder zegt.
Lees verder onder de advertentie
En als je moeder heeft bedacht dat je moet stoppen met je speen, niet 700 keer mag roepen voor het slapengaan en – heel raar, ik weet het – niet k-u-t meer mag zeggen, dan doe je dat braaf tot alle vakjes vol zijn en het gedrag in kwestie is afgeleerd, om vervolgens je beloning te ontvangen in de vorm van kiezen wat we eten, een klein cadeautje of iets leuks doen. Werkt als een dolle, al eten we wel opvallend vaak pannenkoeken.
Sinds kort hebben we alleen wat nieuws: de kalender op herhaling. Ik had mezelf beloofd hieraan niet te beginnen, want dan blijven we aan de gang, tot Nora na de vakantie besloot dat het weliswaar leuk was dat we eerder pannenkoeken aten omdat zij zonder drama naar haar juf was gelopen, maar dat dat niet betekende dat ze nu niet opnieuw een theatershow bij het wegbrengen kon opvoeren.
Lees verder onder de advertentie
En zo kwamen wij op dag één terecht in een situatie met een kind dat – nadat ik haar met een fikse sprint tussen geparkeerde auto’s vandaan moest slepen – met alle kracht die ze uit haar één meter tien kon halen, probeerde om zichzelf te bevrijden uit de armen van de juf terwijl ik half snikkend zo snel mogelijk wegliep, omdat dat nu eenmaal het beste schijnt te zijn.
Voor niemand leuk en dus lag er al bij thuiskomst een nieuwe kalender voor haar klaar. Nora beloofde beterschap en verheugde zich intens op nieuwe pannenkoeken. Ik liet maar weer een opvoedprincipe varen (dat doe ik sowieso nogal frequent), omarmde de herhalingskalender en keek trots toe hoe ze de volgende dag een beetje zenuwachtig maar hartstikke stoer naar de juf liep.
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.