Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (5) en dochter Nora (4).
Ik wist het destijds nog niet, maar met de geboorte van mijn eerste kind kwam er een meetlat in mijn leven. Een meetlat waarop mijn kind voortdurend wordt vergeleken met andere baby’s/peuters/kleuters en, vermoed ik, later ook pubers. Ik bedoel niet de meetlat van het consultatiebureau of de schoolmethode waarmee de ontwikkeling in de gaten wordt gehouden. Nee, ik bedoel de Meetlat der Andere Ouders.
Kijk, een beetje vergelijken vind ik normaal. Nog wel leuk ook. Maar het lijkt wel alsof vergelijken een nationale sport is geworden. Of een wedstrijd. Wie kan het eerst omrollen, praten, lopen, schrijven, staartdelingen maken? Waarbij de prestatie van het kind dan een beetje lijkt af te stralen op de ouders. Alsof je een beter gelukte ouder bent als je kind als eerste ‘mama’ zegt of z’n naam in het Chinees schrijft, of zo.
Ik zou in dat geval niet erg goed uit de wedstrijd komen. Casper is geen voorloper, geen achterloper, hij doet gewoon lekker mee. Of hij tot het vluggere deel van de klas behoort, het zal wel. Hij is vijf en om die reden vind ik dat hij vooral moet spelen. Je kan nog je leven lang schrijven (ik) of rekenen (ik niet), en je kan ook nog je leven lang worden afgerekend op prestaties.
Het kan Casper niet schelen of z’n vriendjes het alfabet achterstevoren kunnen opzeggen en de tafel van 42 kennen. Ook houdt hij zich niet bezig met de vraag of hij versneld naar groep 3 kan. Het antwoord is: niet. Iets waar ik blij om ben, want mij lijkt dat een kind dan nóg jonger naar de brugklas gaat, maar kennelijk is het een dingetje, want ik krijg voortdurend de vraag of Casper wel in aanmerking komt voor versnelling.
Lees ook
‘Afluisteren hoe andere ouders opvoeden: ik word er bijzonder vrolijk van’ >
Zwemles, ook zo’n onderwerp dat zich leent voor vergelijking. De enige reden dat ik hoopte dat Casper een record zou breken (ik googelde op ‘zwemdiploma binnen drie maanden’, maar dat bleek zeldzaam) is het onhandige tijdstip van de les. Onlangs dacht ik dat we een enorme sprong voorwaarts hadden geboekt. Apetrots kwam Casper de zwemles uit met een briefje in zijn hand. Ik rekende uit dat als hij na twee maanden Kikker 1 had gehaald, hij binnen een jaar zijn A-diploma zou halen.
Maar, zo bleek, het betrof hier een Opkikker. Een aanmoediging voor kindertjes die voorlopig sowieso hun Kikker 1 niet hebben. Casper maakte het niet uit. ’s Avonds in bed lag hij helemaal blij te zijn met een heus “Dilpoma, hè mam?” “Ja schat,” zei ik wel tien keer, “jij hebt een prachtig dilpoma te pakken.” En weet je, ieder ander dilpoma haal je lekker op je eigen moment. Ik zal altijd voor je klappen.
Deze column staat in Kek Mama 02-2020.
Meer Kek Mama? Neem een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.