Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
Ik had eigenlijk verwacht, of gehoopt, dat we het nog wat langer konden uitstellen. Loslaten, ja, oké, het hoort erbij en ik ben de eerste om zelfstandigheid bij mijn kinderen toe te juichen, want uiteraard voeden we ze op tot zelfverzekerde volwassenen die weten wat ze wel en niet willen en die hun eigen grenzen kennen en bewaken en zo nog wat van die clichés. Maar toch. Wanneer de praktische uitvoering van die hogere doelen zich aandient, betekent dat niet dat ik daar dan ook per se klaar voor ben.
Het gebeurde bij de voetbaltraining. Met Casper naast me liep ik naar het veld en omdat ik weet dat hij altijd een beetje nerveus is voor de training, pakte ik zijn hand. Die hij terugtrok zodra zijn voetbalkompanen in zicht kwamen. Ik had dat eigenlijk niet echt door en stapte vrolijk verder tot aan de rand van het trainingsveld. “Nou lieverd, hier is je tas en veel plezier en…” zo draaide ik mijn riedeltje af. Daarna boog ik voorover en… stapte hij achteruit. Keek hij nou ongemakkelijk? “Eh… Cas?” zei ik. “Wil je geen kus?”
“Stond daar ik met een bloedend moederhart”
Ik dacht nog dat ik het allemaal verkeerd had geïnterpreteerd, maar helaas. Hij schudde zijn hoofd en liep weg om zich in de warming-up te storten. En stond ik zwaaiend langs de lijn met een bloedend moederhart.
Lees ook: ‘Wie is deze voetbalmoeder?’ >
Twee uurtjes later, op de rand van zijn bed. Ik vind dat mijn kinderen zelf mogen bepalen of ze kusjes en knuffels willen, ook als het om mij gaat, en ik besloot er niet op terug te komen. Toch zat het Casper blijkbaar niet helemaal lekker. Hij kroop op schoot, nestelde zich tegen mij aan en fluisterde: “Ik heb geen kus gekregen en toen heb ik het partijtje verloren, mam. Denk je dat dat met elkaar te maken heeft?” Opgezadeld met een moreel dilemma antwoordde ik: “Ik denk het niet, maar laten we het zekere voor het onzekere nemen de volgende keer.” Ik weet niet of we helemaal op koers liggen voor de zelfverzekerde volwassene die hij moet worden, maar dat loslaten, dat stellen we nog even uit. Dit artikel staat in Kek Mama 04-2022. Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.