Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
Lees verder onder de advertentie
“Weet je wat ik zo leuk vind?” zei een vriendin, starend naar haar zoontje van één dat net kon lopen. “Ik vind het leuk dat hij overal bij stilstaat alsof het het meest bijzondere op aarde is. Zo stonden we gisteren een kwartier bij een madeliefje, zo leuk!”
Lees verder onder de advertentie
Ik knikte en zei dat ik het helemaal begreep. Dat is ook zo, ik begríjp het ook. Maar ergens vind ik dit een pijnlijk onderwerp, want ik wilde dat ik deze eigenschap ook heb. Het vermogen om eindeloos stil te staan en te kijken. Het vermogen om heel geduldig te zijn. Het vermogen om te luisteren, ook al duurt een verhaal vierenhalf uur en is er geen enkele clou (het gemiddelde kinderverhaal, zeg maar). Helaas mis ik dit gen.
Het starennaareenmadeliefje-tijdperk zijn we hier wel voorbij, maar het thema geduld opbrengen doet zich nu voor in een andere gedaante. Ik begin vaak alvast automatisch met het beantwoorden van een kindervraag voordat die is gesteld, omdat ik al weet wat er komt. Maar de laatste tijd merk ik dat Casper dan boos wordt. “Jij lúistert niet, jij praat!” riep hij laatst, en dat deed een beetje pijn omdat hij gelijk heeft. Ik bekende schuld en beloofde beterschap, zoals ik dat ook van hem verwacht als hij de mist ingaat. Maar helaas, het is een hardnekkige valkuil. En dus onderbrak ik nog geen twee dagen later een heel verhaal over wat de juf wel of niet had gedaan en gezegd en zei: “Maar Casper, je wéét wat juf…”
Lees verder onder de advertentie
“Mam”, zei hij streng en gedecideerd waarbij ik nogal veel van mijn eigen toon herkende. “Híer hebben we het over gehad. Níet meteen antwoorden, eerst luisteren.” Beschaamd hield ik mijn mond. Hij heeft verdorie gelijk, nu denderde ik wéér overal doorheen. “Sorry schat”, zei ik en ik luisterde het hele – ein-de-loos lange – verhaal af dat inderdaad een heel andere kant op ging dan ik had vermoed “Zie je wel”, zei Casper aan het einde. “Het kan best helpen om te luisteren.” Ik denk dat ik hem binnenkort eens meeneem om naar een madeliefje te gaan staren. Lijkt me een prima training voor mezelf.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.