Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
Lees verder onder de advertentie
Ik vind heel veel dingen leuk aan het groter worden van mijn kinderen, zoals daar zijn: zindelijkheid, zelf aankleden en bij pijn en ongemak precies kunnen uitleggen wat eraan scheelt. Maar één ontwikkeling bekijk ik met angst en beven.
Nu Casper acht is, en best lang voor zijn leeftijd, komt hij, de zeer enge exemplaren daargelaten, tegenwoordig met gemak uit in het groene gedeelte van de achtbaan-meetlat in pretparken. En dat betekent dat ik me niet langer kan verschuilen in de zwevende baby-olifantjes (die ik doorgaans ook al best hoog vind) of de trapauto’s, maar serieus aan de achtbaanbak moet.
Lees verder onder de advertentie
Achtbaanangst
Dat is een probleem, want ik heb een diepgewortelde achtbaanangst. Al gaat het om een klein, lieflijk, suikerroze drakenachtbaantje in een veredelde speeltuin, zodra ik in de rij sta, wil ik al weg. Stap ik in dat bakje, dan zit voor mijn gevoel mijn been altijd in zo’n onmogelijke hoek dat ik bij de eerste bocht een dubbele breuk oploop. En dat zou dan nog het gunstige scenario zijn, want in gedachten zie ik die stang altijd losschieten als we net in volle vaart schuin hangen, met alle desastreuze gevolgen van dien.
Nee, dan Casper. Vrolijk stapt hij in elke achtbaan – het liefst met Erik, als het aan mij ligt, maar ik kan blijkbaar niet altijd mijn snor drukken want dat vindt mijn kind niet leuk – en zodra de karretjes eerst langzaam omhooggaan en dan in volle vaart omlaag (o, de horror), laat hij zelfs zijn handen los. Het is een wonder dat ik dit zie trouwens, want ikzelf zit tegen die tijd doorgaans met dichtgeknepen ogen te hopen dat het allemaal snel voorbij is.
“Was je bang, mam?” riep Casper me de laatste keer monter toe zodra de karretjes eindelijk weer stil stonden, en wel zo dat iedereen het kon horen. Ja, mam was doodsbang, maar zei dat niet.
“Ja, mam was doodsbang, maar zei dat niet”
Lees verder onder de advertentie
“Nee hoor, ik vind het echt superleuk!” riep ik. Dat had ik beter niet kunnen doen. Het was rustig in het pretpark, de man van de attractie hoorde het en dacht: ik zal eens even iemand blij maken. “Blijf maar zitten, hoor!” riep ie jolig. “Dan mag je nog een rondje!”
Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.