Mariëtte Middelbeek is auteur en columnist en mamavlogger voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Ooit was ik een supermom. Echt zo eentje die precies wist hoe het allemaal moest: baby’s verzorgen, slaapritmes kweken, peuters temmen, positief opvoeden en immer kalm en redelijk blijven. Ik was echt goed, je had me moeten zien. Het moge duidelijk zijn dat ik in deze periode nog geen kinderen had. En toen kwam Casper en nam ik me voor om die supermom te worden die ik voor ogen had. Ik fluisterde in zijn piepkleine oortje dat ik alles voor hem zou doen en nooit boos op hem zou worden (ik wil ter verdediging aanvoeren dat ik net bevallen en een tikje hormonaal was). Waarop mijn moeder zei: ‘Wacht maar tot-ie twee is.’ Maar dat geloofde ik niet.
Nu is Casper zes en Nora vier en vroeg ik me voor deze column af: ben ik een supermom? En ook: ben ik de moeder geworden die ik zo graag wilde zijn? Dat laatste niet altijd. Duizend goede voornemens ten spijt, vind ik het moederschap naast een geweldig avontuur soms ook gewoon hobbelig en ingewikkeld. Dan neem ik beslissingen waar ik spijt van heb, word ik ondanks mijn gefluisterde beloftes toch (te) boos en pieker ik ’s avonds in bed over zaken als positief opvoeden en geduld hebben, twee mooie strevens die me niet altijd lukken.
Lees ook
Moeder Mariëtte: ‘Déze fijne jeugdherinnering gun ik mijn kinderen ook’ >
Kritisch op jezelf zijn beschouw ik als een goede eigenschap. Gelukkig maar, want bij mij is die nogal sterk aanwezig. Maar het is ook een moeilijke eigenschap. Doe ik het ooit goed? Nee, want ik kan altijd wel iets verzinnen wat beter had gekund. Zal ik mezelf ooit een supermom noemen? Nee, want dezelfde reden.
En net als ik weer eens zit te bedenken wat ik beter kan/moet/zal doen, slaat Nora twee armpjes om me heen, smoort me bijna en fluistert in mijn oor: ‘Jij bent de liefste moeder van de wereld.’ En dan valt er toch een soort kwartje. Mijn kinderen vinden me een supermom. Ik denk dat dat goed genoeg is.
Deze column staat in Kek Mama 16-2020.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag