Mariëtte Middelbeek is auteur en columnist en mamavlogger voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Dinsdagochtend 8.03 uur, de ochtendspits is in volle gang wanneer vanaf mijn telefoon een opgewekt ‘pling!’ klinkt. Ik heb alle geluiden uit staan, maar één belangrijke app mag altijd tussendoor: Social Schools, het communicatiesysteem van de school. Dit is immers de plek waar belangrijk nieuws wordt gedeeld en de nodige reminders worden gestuurd: toch geen gymkleren aan, andere ingang nemen, denk aan het meenemen van drie kilo kastanjes en meer van die dingen die me vrij makkelijk ontschieten. Dit is ook de plek waar eventuele afwezigheid van de juffen en meesters wordt meegedeeld, dus op zich de moeite waard om even in de gaten te houden.
Maar die afwezigheid, die komt dus bijna nooit voor. En daar zat ik over na te denken. In een tijd waarin elk kuchje en zelfs één licht verstopt neusgat de juf of meester dwingt tot ziekmelden, en het aantal leerkrachten toch al niet erg toereikend was, zou je verwachten dat er elke week wel een kind thuis op de bank zat. Eerlijk gezegd had ik me daar na de zomervakantie al op ingesteld. Het intreden van de herfst valt doorgaans samen met het intreden van het snot en je kunt er natuurlijk op wachten dat de juffen en meesters massaal getroffen worden door een verkoudheidje, omdat dat nu eenmaal gebeurt als er dertig kinderen in je gezicht hoesten. Maar de teller staat bij ons tot nu op één per kind. De juffen, meesters, directie en roosters lijken wel van elastiek te zijn. Op een of andere manier valt er altijd wel weer iets nóg verder te buigen of te stretchen en hup, daar is weer een oplossing.
Lees ook ‘Beste juf, we zullen u nooit meer uitschelden’ >
Ook nu weer, het bericht op dinsdagochtend: juf R. is er niet, maar juf E. kan de groep overnemen. Dat is toch geweldig? Het was niet dat juf E. verder niets te doen had. En laatst, toen juf E. er juist niet was, spoedde juf R. zich naar school om op haar vrije dag voor de klas te staan. Zodat alleen zij in allerijl oppas moest regelen, en niet dertig ouders. Mijn bewondering voor leerkrachten was sinds de weken van thuisonderwijs al met grote sprongen toegenomen, maar voor nu zeg ik: nog meer hulde aan de juf en meester (en de vervanger van de juf en meester, en de duo, en de vervanger van de duo). Deze column stond eerder in Kek Mama. Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]