Beeld: Pixabay
Mariëtte vindt het echt een leuk concept hoor, me-time, maar ze is er gewoon niet zo goed in.
‘Maar kom je dan nog wel aan je hobby’s toe?’ vroeg iemand laatst aan me toen ik vertelde dat ik een boek of drie, vier per jaar schrijf, drie dagen per week werk als chef van Kek Mama en daarnaast links en rechts wat artikelen produceer voor diverse on- en offline magazines. En bovendien een enigszins gezellige vrouw voor mijn wederhelft probeer te zijn, en een leuke moeder voor het tweetal dat ik de afgelopen pak-m-beet twee jaar heb gebaard. Ik moest eerst even nadenken.
Hobby’s… In van die klasgenotenboekjes vulde ik vroeger altijd in ‘paardrijden en lezen’. Paardrijden doe ik al een jaar of vijftien niet meer, lezen sinds een jaar of anderhalf ook niet. Ik loop hopeloos achter met Netflix (het is tot nader order niet toegestaan om in mijn aanwezigheid over het nieuwe seizoen House of Cards te praten), als ik het afgelopen jaar twee boeken heb afgetikt is het veel en ik heb nog nooit zelf iets gehandwerkt voor mijn kinderen. Wat niet erg is, want ik blonk vroeger al niet uit in handvaardigheid en wat moeten ze met een gehaakte deken met gaten.
Maar toch. Heb ik hobby’s? Mwah. Heb ik me-time? Weinig. Is dat erg? Nee. Want als ik al eens een dag heb dat ik niks hoef, voel ik me subiet nutteloos als ik niet toch even achter de computer kruip of op z’n minst wat in het huishouden doe. Het probleem met me-time is dat ik eigenlijk niet zo goed weet wat ik ermee moet. Maar dat lijkt vreemd te zijn, want me-time is een dingetje en je schijnt het te moeten willen.
Lees ook
15 dingen die ik echt niet begrijp aan mijn peuter >
Ik zag laatst zelfs een agenda waarin voorgedrukte me-time-dagen stonden. Best veel ook, zeker een dag per twee weken dat je maar één of twee dingen kon invullen en dat mochten – het stond er echt bij – dan alleen maar dingen zijn die je echt voor jezelf deed. Duplo’en met de kinderen gold niet en ik vermoed dat werkafspraken ook tegen de regels zijn.
Nu komt de agendapolitie vast niet controleren, maar toch vroeg ik me af: wat zou je dan op die dagen moeten doen? Naar de sauna, de spa, de bioscoop? De hele dag in bed liggen en taart eten? Marathon-facebooken? Winkelen? Sporten?
De twee keer per week die ik van mezelf moet hardlopen zou ik niet meteen onder me-time willen scharen. Ja, het is tijd puur voor en door mijzelf ingevuld, maar als me-time iets leuks moet zijn, valt mijn hijgende gehol er niet onder. Van winkelen word ik niet meteen gelukkig, uitslapen beschouw ik als tijdverdrijf dat na mijn pensionering ook nog wel bestaat. Van spa’s en sauna’s houd ik niet (die mensen bestaan ook) en onder het feit dat ik al enige tijd niet meer kan meepraten over films lijd ik niet noemenswaardig. Datzelfde geldt trouwens voor tv-programma’s.
Mijn social media-accounts zijn ernstig verwaarloosd en ik ben diegene die vier dagen na de juichende ‘jippie jee, hij is geboren’-post nog eens met een like aan komt zetten, als ik dat al red, maar ik word ’s nachts nooit badend in het zweet wakker bij het idee dat 95 procent van wat er in mijn Facebook timeline gebeurt langs me heen gaat. Kortom: ik mis niks.
Maar toch. Ga ik over een jaar of wat gebukt onder een zware burn-out omdat ik te weinig tijd voor mezelf heb genomen? Omdat ik niet nu, in het spitsuur van mijn leven, een rustgevende hobby als yoga of klankschaal-meditatie heb opgepakt?
Waarschijnlijk niet. Ik vind het echt een leuk concept, me-time, maar ik ben er gewoon niet goed in. Zolang ik zo nu en dan uit eten ga met vriendinnen of mét wederhelft zónder kinderen, hoef ik niet elke dag in bad te dobberen, te mediteren of legpuzzels te maken. En vind ik het prima om na een werkdag of dag met de kinderen ’s avonds de laptop open te klappen en aan de tweede shift te beginnen. Waarschijnlijk ben ik erg raar of heb ik gewoon geen leven, maar gelukkig heb ik te weinig me-time om daar uitgebreid over na te denken.
Dit artikel is al een keer eerder gepubliceerd.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Stap je vol optimisme het consultatiebureau binnen, blijkt je kind te mager, te wild of valt er wel iets anders aan te merken waardoor je met een ingestort moeder-ego het pand weer verlaat. Drie moeders delen hun ervaring.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Amber en Gijs hebben financieel niets te klagen, maar ze zijn het erover eens dat het compleet uit de hand is gelopen met Ambers uitgavenpatroon in de decembermaand: ‘Decemberuitgaven lopen uit de hand’.
Al voordat ze hem ontmoet had, wist Anusha dat Milan van avontuurlijke en extreme seks hield. Zelf is ze nu ook helemaal thuis in de wereld van het swingen en BDSM.
Kerst staat voor Pauline Wingelaar helemaal in het teken van tradities, gezelligheid en familie. Denk aan een rijkgevulde tafel, kerstfilms, fanatieke spelletjesavonden en – vooruit – een beetje kookstress.