Mariëtte Middelbeek is columnist en mamavlogger voor Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Het geluksmomentje van de afgelopen week vond plaats op de woensdagmiddag. Want daar werd ie dan eindelijk bezorgd, mijn hagelnieuwe, prachtige… stormparaplu! Ja, echt. Dolgelukkig ben ik ermee nu ik sinds een maand of drie een geheel nieuwe identiteit heb: de identiteit van voetbalmoeder.
Ik had zo mijn bedenkingen bij het hele idee ‘kind wil op voetbal’, maar het viel niet tegen te houden. Ik hou heus van voetbal, kijk voor de lol Champions League-wedstrijden mee en ken de regels. Ik schoot alleen al in de vlekken bij het idee van twee keer per week trainen en elk weekend voor dag en dauw en in weer en wind langs een of andere lijn staan om toe te zien hoe een kluwen van zes kleine knakkertjes met 18-0 wordt afgedroogd.
Lees ook
‘Je hoeft echt niet naar elke sportwedstrijd van je kind’ >
Maar goed, daar gingen we, op naar de eerste training. Alwaar ik de volle anderhalf uur langs de lijn stond en het hoe langer hoe leuker begon te vinden. De eerste wedstrijd – ‘Ik ga wel mee, het is toch de eerste keer’, zei ik tegen Erik, maar in werkelijkheid wilde ik het voor geen goud missen – stond ik genietend langs de kant om te zien hoe Casper en zijn team in plaats van een kluwen te vormen overspeelden en vrijliepen en hoppa, met 9-2 winst naar huis gingen. Waarbij de uitslag me niet kon schelen, maar wel het plezier in de ogen van de jochies. De gebaartjes naar elkaar, de maniertjes, de gefrustreerde vuistjes bij een mislukte actie en het collectieve gejuich bij een goal – geweldig om te zien.
Wel vroeg ik me ergens tijdens deze en alle volgende wedstrijden af wie toch die inner fanatiekeling was die ineens in mij bleek te huizen. Ik laat het niet merken, maar ergens voel ik dezelfde spanning bij JO8 (jeugd-onder-acht, ik praat tegenwoordig in voetbaltermen alsof ik nooit anders heb gedaan) als bij het Nederlands Elftal op tv. Vreemd, zeer vreemd. Bijna net zo vreemd als mijn blijdschap toen eindelijk die bestelde stormparaplu (omklappen onmogelijk!) binnenkwam, zodat ik nu ook in weer en wind lachend langs de lijn sta.
Deze column staat in Kek Mama 15-2021.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]