Beeld: Laurens Eggen
Marit Haegens-Brugman (33) is getrouwd met Dylan en moeder van Nami (3 maanden).
Borstvoeding is een kwestie van doorzetten. Dat was mijn overtuiging voordat ik moeder werd. Nou, inmiddels weet ik beter.
Vol goede moed begon ik aan mijn borstvoedingsavontuur. Ik had een voorlichting gehad van een lactatiekundige. Het afkolven van moedermelk in mijn zwangerschap was gelukt. In de diepvries lagen de eerste roomijsjes voor mijn dochter klaar: spuitjes vol colostrum. Ik was er klaar voor.
En toen werd mijn dochter geboren. Klein van postuur, 2675 gram na 41 weken zwangerschap. Dat borstvoeding in het begin pijn zou doen, was voor mij een gegeven. Maar ik had ook geleerd: met een grote hap voorkom je veel pijn.
En toch hielp dat niet. Ik kwam met compleet kapotte tepels het ziekenhuis uit, waarna mijn kraamverzorgster naar mijn voorgevel keek en zei: jij gaat voorlopig niet aanleggen, eerst herstellen. Ondertussen mocht ik wel kolven. Die nacht kolfde ik door bloed gekleurde melk door alle kloofjes. Gelukkig mocht ik Nami snel weer aan de borst leggen. Maar het tepelkloof-feestje begon gewoon weer opnieuw. En dat was een feestje waar ik liever niet voor was uitgenodigd.
Vervelend voor mij, maar dat het aanleggen voor Nami ook geen fijn moment was, was veel erger. Het kostte haar ontzettend veel moeite om te drinken. Vaak lag ze wel 45 minuten aan één borst om vervolgens ontevreden achter te blijven. Ze had bovendien flink last van verborgen reflux, die sterk verergerde door de borst. Er kwam veel meer omhoog en spuugde bloed uit door een leeggezogen tepelkloof.. maar bovendien: na een voeding was ze moe maar ontevreden.
Ik voelde me zó gefaald. Ik had me zo goed voorbereid. En alles geprobeerd: alle houdingen, haar tongriempje gekliefd, een tepelhoedje gebruikt, een lactatiekundige meerdere keren laten mee kijken… En nou ben ik echt niet iemand die snel opgeeft, integendeel. Mijn perfectionisme zat ons op dit moment eerder in de weg dan dat het ons hielp.
“Ik wilde mijn dochter zo graag de meest natuurlijke voeding geven. Maar waar had zij nou daadwerkelijk meer aan?”
Want voor wie deed ik het nog? Ik wilde mijn dochter zo graag de beste en meest natuurlijke voeding geven. Maar waar had ZIJ nou daadwerkelijk meer aan? Een vorm van voeden die haar als kleine baby veel moeite kostte en waardoor ze veel meer last kreeg van haar reflux of een vorm van voeden (fles) die haar liet groeien en niet zoveel energie kostte, maar die mama door haar starre overtuiging niet wilde geven?
Lees ook – Marit over grote borsten-fabel: ‘Pamela’ en ‘Anderson’ lieten mij in de steek’ >
Mijn man moest me helpen om de keuze te maken. Tot 14 weken heb ik voor haar gekolfd. Dit was echt pittig met het volgen van een koemelkvrij dieet (dat ten grondslag lag aan haar verborgen reflux).
“Borstvoeding is niet voor iedereen weggelegd. Lieve vrouwen: alles is goed”
Nu een paar maanden na de geboorte van mijn dochter kan ik zeggen: borstvoeding is niet voor iedereen weggelegd. En ik hoop dat andere vrouwen dit ook kunnen inzien. Online lees ik zo vaak reacties van aanhangers van de ‘moedermelk-maffia.’ Deze reacties kunnen pijn doen voor vrouwen die geen borstvoeding geven. Dat het jou gemakkelijk afgaat, betekent niet dat dit bij anderen zo is.
Er zijn vrouwen die het niet kunnen geven, er zijn vrouwen die het omwille van persoonlijke redenen niet willen geven. Lieve vrouwen: alles is goed. Als je je kindje maar met liefde voedt.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]